Certamente, non é nada novo o posicionamento altamente crítico dos medioambientalistas coa pesca de arrastre de fondo. Pero a campaña que na actualidade se desenvolve contra este sector pesqueiro non fai senon incidir na pretensión de vedar na maior parte dos océanos o uso dese arte case que sempre é rexeitado.
Un informe que analiza as horas de arrastre de fondo aparente en áreas mariñas protexidas (AMPs) en sete países comunitarios (entre estes España) sinala que a pesca de arrastre nas devanditas áreas españolas acumula 460.000 horas en nove anos.
Este informe, elaborado polas organizacións Marine Conservation Society, Oceana e Seas Itf Risk, amosa que nos sete países europeos analizados foron permitidos 4,4 millóns de horas de pesca de arrastre de fondo aparente nesas AMPs entre 2015 e 2023, o que equivale -segundo os informantes- a 500 anos de pesca de arrastre. Os Países Baixos teñen o maior número de horas de pesca de arrastre rexistradas nas devanditas áreas mariñas protexidas estudadas, seguidos de Alemaña, Dinamarca e España.
As ONGs instan á Comisión Europea a prohibir a “pesca detrutiva” como o arrastre, en todas as AMPs da Unión Europea que no seus Plans de Acción Mariños piden aos Estados que establezan plans nacionais para retirar a pesca de arrastre das AMPs, en liña coa normativa vixente. O primeiro prazo para presentar as follas de ruta nacionais venceu a finais de marzo, pero ata o de agora só algúns países cumpriron o formulado.
As áreas mariñas protexidas españolas víronse afectadas pola pesca de arrastre durante as xa citadas 460.000 horas entre os anos 2015 e 2023, sendo a frota española a que acumula case a totalidade da actividade e a zona protexida Sur de Almería Seco de los Olivos e a área que encabeza o ránking de horas arrastres que a zona Sistema de Canóns Submariños de Avilés é a que ten máis superficie arrastrada. O informe revela tamén que este tipo de pesca “destrutiva” ten lugar no 90% das áreas mariñas protexidas europeas.
Outro informe, este do Consello Internacional para a Exploración do Mar (CIEM), demostra que o peche do 30% das augas da UE do Mar do Norte, o Mar Céltico e o Mar Báltico a pesca de fondo “tería” un impacto socioeconómico “pequeno” para os pescadores e “considerables beneficios” para os ecosistemas mariños.
Pola súa banda, o Centro Tecnolóxico do Mar-Fundación CETMAR traballará nos vindeiros catro anos con doce institucións de cinco países de Europa e África nun novo proxecto europeo cuxo obxectivo é reducir a captura incidental de megafaunas ameazadas no Atlántico central e oriental e contribuir así a unha xestión pesqueira mais sostible, argumento que o sector do arrastre galego para nada comparte.
Todo este panorama en nada axuda ao mantemento da actual frota arrastreira galega, sumamente mermada no último decenio e cun saldo negativo evidente que levou ao despezamento ou venda a un nada desprezable número de unidades con base en portos das tres provincias marítimas de Galicia.
