UCIN demanda a humanización da travesía AC-305 entre Boiro e Pobra do Caramiñal

11 Marzo 2025

A Unión de Cidadáns Independentes (UCIN) solicitou a humanización da estrada comarcal AC-305 entre Boiro e Pobra do Caramiñal, co obxectivo de integrala mellor na contorna e recuperar o seu “carácter humano”.

Desde a posta en servizo da autovía de Barbanza, a AC-305 seguiu sendo unha das principais vías de comunicación da comarca de Arousa Norte. Con todo, tamén foi considerada unha das máis perigosas, segundo un informe de sinistralidade viaria elaborado pola Xefatura Provincial de Tráfico.

Ante esta situación, UCIN propón unha estratexia de intervención no espazo público que permita integrar os núcleos urbanos na infraestrutura viaria, reducir o perigo e mellorar a calidade ambiental da zona. Entre as medidas expostas inclúense a plantación de arboredo na contorna, a instalación de mobiliario urbano e a adecuación de paradas de transporte público para garantir a súa comodidade e seguridade.

José Luis Calo, representante de UCIN, destacou a importancia de crear “espazos harmonizados que prioricen a mobilidade, con zonas verdes e sombra natural, onde as vistas sobre a ría sexan aproveitadas”.

O obxectivo final desta iniciativa é mellorar a seguridade, a accesibilidade e a calidade de vida dos veciños da comarca, promovendo unha contorna máis segura e agradable para peóns e condutores.

Outros artigos

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Adivinado la profesión”. Manuel Dominguez

“Adivinado la profesión”. Manuel Dominguez

Cierto día un residente y yo nos trasladamos a la capital del imperio, es decir Madrid. Un placentero viaje en tren Al acercarnos a Castilla un hermoso manto de oro embellecía el paisaje, es decir campos de trigo, que tocaban el cielo, hermoso paisaje. Mas allá, me...

“Recado de escribir para Álvaro Mutis”. Alberto Barciela

“Recado de escribir para Álvaro Mutis”. Alberto Barciela

Hasta Cartagena de Indias llegaremos para “entregar ciertos mensajes, disolver ciertas frágiles certezas y dejarnos en el desamparo de inconfesables perplejidades”. Ojalá nuestras palabras, los abrazos en el reencuentro fraternal nos permitan, como la insistente...