Donald Trump asume o seu segundo mandado coma presidente dos Estados Unidos de América do mesmo xeito que o podería facer unha manda de bisontes: en escorrentada e sen contemplacións e tendo en conta, exclusivamente, a cor zanoria que lle cubre a pel e a crina coa que entolda a parte do seu corpo situada riba dos hombreiros que, entre a xente normal, se denomina cabeza e que non teño claro poder adxudicar a este fillo da migración nado no país que outra volta goberna.
Casado con outra migrante á que non ousa botar da nación na que ambos os dous residen coas súas familias, non aplica na contorna propia as leis que sí fai cumprir ás persoas chegadas a USA para traballar e, de paso, mandar uns dólares á familia que quedou para facer que sobrevivan (e desto sabemos moito en Galicia) as esencias de ser o que se é ou foi.
A nai de Trump, escocesa, chegou a Estados Unidos con 50 dólares no peto e traballou arreo coma limpadora sen que ninguén movera un dedo para a devolver ao seu país de orixe, como agora fai o seu fillo.
Donald Trump coñeceu mellores tempos: naceu en Nova Iorq, en 1946. É un empresario multimillonario que senta cátedra como o primeiro presidente de EU que detenta tal cargo malia ter unha trintena de importantes contas impagadas coa xustiza do país no que outra volta goberna. Posuidor dunha fortuna estimada en 7.700 millóns de dólares, non permite coa súa actuación como presidente que outros cidadáns poidan seguir traballando nunha nación que se fixo grazas aos emigrantes e que ten un número insignificante de nativos aos que a propia Constitución estadounidense recoñece indirectamente como insuficentes para levantar o país, misión que en grande medida deixa nas mans dos que saúdan á Estatua da Liberdade como a deusa de todas as liberdades que Donald Trump e todos os seus negacionismos impiden practicar aos non nados no “paraíso” dos privilexios.
Cansos de contribuir a que Israel masacre ao pobo palestino, Trump pretende agora un parto intrahuterino que dará como resultado que a franxa de Gaza se convirta no paraíso dos norteamericanos e os israelitas, transformando canto destruiron as bombas destes nunha sucesión continuada de resorts só ao alcance de persoas alleas á terra que outros novos ricos
desfrutarán á beira do mar.
O peor de todo é o que esas ideas “trumpistas” contaxian a causa da contaminación expansiva.
