Que o papel da muller no sector pesca-industria foi e aínda é dun claro protagonismo nunca buscado por elas, resulta evidente. Especialmente en Galicia, onde a muller tiña que participar directamente nas descargas de peixe, por exemplo na vila ortegalesa de Cariño -hoxendía concello de seu- carente dun peirao ou porto ata finais dos ano 40 e principios dos 50, o que obrigaba ás embarcacións a achegarse o máis posible á zona intermareal para, evitando o varamento de lanchas, traíñas e mesmo tarrafas, posibilitar ás mulleres -case que todas elas cualificadas coma fixas-discontínuas nas fábricas de conserva, onde non sempre cotizaban por elas á Seguridade Social- as tarefas das descargas, que se facían entrando elas no mar ata que este lles chegaba ao peito após pasarlles os homes (mariñeiros) as patelas (cestos) co peixe a carrexar á cabeza ata as coserveiras para as que traballaban.
Estaban tamén as atadoras ou redeiras, ben visibles en portos como os da Coruña (no antigo peirao de Santa Icía, no Parrote, na praza da fábrica de tabacos, etc.), no propio Campo, en Cariño; no peirao de Ribeira, no da Pobra, na Illa, en Muros, Sada, Porto do Son, Portosín, Aguiño, Pontedeume, Rianxo, Fisterra, Malpica, Viveiro e un longo etc. portuario galego.
Sempre a muller presente na actividade pesqueira, pero nunca para ela -ata o de agora- o recoñecemento do seu papel neses traballos que se ampliaron posteriormente ao papel de armadoras, tripulantes, mandos a bordo dos pesqueiros, mariscadoras, percebeiras… indispensables hoxendía para a tan necesaria remuda xeracional.
Na actualidade son perto de 45.000 as mulleres que traballan en España no conxunto da cadea de valor do sector pesqueiro, o que representa perto do 35% do emprego.
O empoderamento da muller neste eido non ten discusión, se ben é necesario que acade cotas que, malia o salto dado coa aprobación da Lei de Pesca Sostible, ainda ten coma reto no seu empeño a equiparación co home. En virtude desta lei, profesionais cuxo labor resulta especialmente penoso e supoñen un grande desgaste , como as citadas redeiras, neskatillas, empacadoras e mariscadoras a pé Terán por fin un coeficiente redutor da idade mínima para percibiren a Pensión de xubuilación.
Neste senso, a Portavoz de Pesca do Grupo Socialista galego, Patricia Otero, acusaba esta semana ao PP de “darlle as costas” ás mulleres da pesca. Foi cando rexeitaron a moción socialista que pedía a constitución do Observatorio de Igualdade na Pesca e fixar cotas femininas nos órganos de representación do sector e chamou a atención sobre o feito de que só 3 do total de 63 confrarías
estean encabezadas por mulleres.
Noutras actividades, o panorama é distinto. Por exemplo, no marisqueo a pé, onde 3 de cada 4 son mulleres, ou o 96% dos cadros de persoal de empresas de comercialización son asimesmo mulleres.
Convén lembrar que a Red Española de Mujeres en el Sector Pesquero, ten o obxectivo de dar pulo ao papel da muller no sector pesqueiro, aportando visibilidade e esforzo ao labor que realizan tanto os diversos colectivos de mulleres do sector como as organizacións adicadas a promover a igualdade de oportunidades neste ámbito de actividade.