Os que levamos un certo tempo comprometidos en movementos veciñais, sociais e económica, estamos un pouco fartos de ver tanto cinismo e hipocrisía, como o demostran certos personaxes da vida pública, desde políticos, financeiros, empresarios e ata xornalistas e escritores que parecen vivir unha realidade moi diferente á que nos/nos toca enfrontarnos, cada día, á maioría de mortais.
Falan alegremente de cuestións puntuais como os desafiuzamentos, os indixentes, os sen teito, os drogodependentes, os comedores sociais ou sobre as entidades benéficas coma se non fose con eles e o peor é que se atreven a ofrecer consellos e a sinalar a certos colectivos como de fracasados e parasitos sociais, sen pensar que eles son uns “privilexiados”, grazas ao sistema social e económico establecido e que de ningunha maneira queren deixar escapar nin perder.
Habería que lembrarlles a todos estes iluminados, pelotas, especuladores, corruptos e prostitutos do poder, de que ninguén está libre de ser vítima inocente dun abuso ou estafa bancaria, dunha neglixencia administrativa ou simplemente dunha enfermidade crónica ou a perda do posto de traballo para terminar caendo na miseria social e económica. Non podemos cuspir, alegremente, na cara dos demais cando nós temos moita responsabilidade de contribuír, por acción ou omisión, a estas crises económicas, sociais e de valores.
Todos podemos falar dos demais e darlles consello, claro que se, pero poucos son os que poden dar exemplo de humildade e honradez. Estas últimas persoas dedícanse, habitualmente, a traballar e loitar para que a sociedade sexa cada vez máis xusta, solidaria e comprometida con todos os seus membros, sen que ninguén se poida quedar desprotexido dos seus dereitos máis fundamentais e básicos como pode ser o traballo, a educación, a cultura, a saúde, a vivenda … .
