
Comprendo que determinados políticos percuren acubillo onde antes, cando exercían os seus cargos, nada querían saber, oficialmente, de achegamentos que actualmente asumen gratuitamente e sendo sabedores do dano que ocasionan a aquel a quen se refiren.
É o caso da xa célebre frase “se queren axuda, que a pidan”, que de xeito gratuíto adxudican ao presidente do Goberno, Pedro Sánchez, e que, fóra de contexto, adquire efectos maliciosos e prexudiciais para este en relación coa catástrofe xerada pola DANA que arrasou boa parte da costa mediterránea española e que eu -coma moitos máis, supoño- escoitamos sen o máis mínimo equívoco na versión orixinal completando unha frase que, supoño a priori, nada tiña de ofensiva par parte do actual xefe do Goberno.
Posto todo isto en boca do ex presidente do Goberno español, Felipe González, ben troceado na exposición, fai que un non saia do asombro porque o verso libre do señor González non debera ser usado para invalidar a quen como el ben sabe, de ser malinterpretado pode causar -como causou- incómodas situacións. E, obviamente, os partidos da oposición a Sánchez aproveitan todo o posible esa xanela da casa allea aberta por un membro da mesma familia política de Sánchez.
Porque o ex presidente González non ten bula para espallar bulos dese calibre. A súa enorme experiencia neste senso debera levarlle a sopesar canto di e non converterse en galo en curral alleo para se meter onde nada ten que pintar e menos se é para prexudicar a quen é, amais de presidente do Goberno español, secretario xeral do seu mesmo partido.
Ten interese González en atacar a Sánchez para beneficio de Feijoo?. Que é o que o move a confrontar coa dirixencia do seu mesmo partido?.
Xa non é tempo, o actual, para percurar acubillo onde antes se lle concedera a Felipe González o galano maioritariamente outorgado polo pobo español dun recoñecemento persoal reiterado. González é, sen dúbida, un referente do pasado español. Pero hoxe, oficialmente, non representa nada máis aló que a si mesmo; é un símbolo do que foi, para ben e non tan ben da España dos 80.
Que queda de aquel tempo que teña que amañar hoxe Felipe González en España?.
Para min que hai políticos que, no seu retiro dourado, queren seguir a ter a tixola polo mango, sen entender que este “xa” non é un tempo seu. Tivo o propio, coma tamén o tiveron Aznar, Zapatero, Rajoy (por certo, algún deles tecendo alfombras onde só se utilizaba moqueta).
Non son quen de adaptarse á súa condición de “ex”. E deberan facelo.