A ver se son quen de explicalo: o Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación -que sempre vai ligado á Agricultura, como se a Pesca non soubera ir soa polo mundo mundial- salientou a importancia da pesca costeira artesanal (a baixura) e remarcou: “é sostible e garante o desenvolvemento das zonas costeiras”. É dicir: é unha das frotas máis sostibles e mantén a estrutura social e económica de moitas zonas costeiras. Esta modalidade de pesca permite manter a poboación destes pequenos núcleos e a súa frota é a que menos emisións xera en relación coa súa actividade.
Representa só o 4% do total de consumo de combustible e xera o 10% dos ingresos totais da frota española.
A máis do dito e só para refrescar memorias, compre engadir que a frota desta modalidade de pesca é unha das máis avellentadas de España cunha media de 39 anos fronte aos 25 do resto. A española é unha frota que se estrutura maiormente coma artesanal. O 71% dos buques ten unha eslora inferior aos 12 metros e operan no caladoiro nacional. Ten un mercado nacional e opera preto dos seus portos base. Ten un marcado carácter local: aporta ao mercado produtos frescos que son subhastados na lonxa para o seu consumo nos fogares e a hostelaría.
A pesca artesanal costeira representa perto da terceira parte dos pescadores españois e resulta vital para cumprir cos obxectivos da Axenda 2030 para o desenvolvemento sostible. Por este motivo dáse por feito que vai ter un papel protagonista no decurso da terceira Conferencia de Nacións Unidas sobre os Océanos que se vai celebrar en Niza en xuño de 2025.
Con todo este recoñecemento do valor da pesca artesanal, pregunto inocentemente: cal é o motivo polo que, tanto o Goberno como a Xunta de Galicia, apostan a cabalo gañador pola eólica mariña que, saben perfectamente, vai afectar negativamente a ese segmento de frota que din defender e que, ao igual que os eólicos, desenvolve a súa actividade na proximidade da costa?.
Do pacto sobre a fauna mariña, a avifauna e rutas de emigración xa se derivan advertencias sobre ese tipo de xeradores que alteran os fondos mariños a causa da cimentacion das turbinas fixas ou da ancoraxe no caso das frotantes, e polo despregamento do cableado, afectación da dinámica de sedimentación e erosión costeira e o alto nivel pola corrosión polo medio salino, e efectos sobre a navegación e os recursos pesqueiros.
Cales son, logo, os beneficios da eólica mariña para o sector pesqueiro?.
O tan debatido POEM (Plans de Ordenación do Espazo Marítimo) marca como obxectivo a instalación de entre 1 e 3 GW de potencia a finais desta década. Acadar os 3 GW supón instalar uns douscentos xeradores nos case 5.000 quilómetros cadrados de alto potencial para parques eólicos nos que na práctica a frota costeira tería prohibida ou moi limitada a súa entrada para poder pescar.
Válelle a pena á Xunta e ao Goberno sacrificar por esa produción da eólica mariña na demarcación noratlántica unha frota como a costeira española, nomeadamente a que faena no caladoiro cantábrico-noroeste, un dos mais afectados polas previsións gobernativas?.