Son dos absolutamente convencidos de que no mar, especialmente en polo menos dous dos máis importantes portos pesqueiros do Barbanza, existen interesados en que a Asociación de Armadores de Cerco de Galicia (OPP82) ACERGA esmoreza e, a ser posible, desapareza do mapa da pesca de España canto antes.
Dos 120 barcos que integraban esta organización respectada e, en gran medida, temida desde a súa fundación en 2018, na actualidade son 80 as embarcacións que a manteñen viva.
Sardiña, xurelo, xarda e bocareo son as especies que substentan o sector. Pero a escaseza delas, o incremento do prezo do combustible e a nula axuda que, tanto desde a administración central como da autonómica, se lle está a prestar, contribúen decisivamente a que ACERGA sexa, a estas alturas, un mero referente do que foi e, sobre todo, poido ser.
ACERGA, respectada no sector pesqueiro nacional, e temida pola súa forza diante das institucións, especialmente no Ministerio de Pesca, na Consellería de Pesca e na Federación Nacional de Cofradías de Pescadores porque, por sí mesma e en caso de necesidade, mobilizaba ou paralizaba un segmento fundamental da frota pesqueira española que chegou a ser un referente importante en Bruxelas e, en concreto na estrutura da Comisión de Pesca da Unión Europea.
Este poder baseado no recoñemento de ser unha organización dun cento e medio de armadores e os seus respectivos barcos e máis dun milleiro de tripulantes, non era ben vista por algunhas outras entidades sobre todo cando se comezou a falar de cupos diarios e bolsas comúns de peixe que garantiran capacidade de pesca tanto para hoxe como para mañá e sen necesidade de recorrer a medidas límite nas que se xogara co futuro. Porque, contra daqueles que pretendían peixe para os barcos que puderan ter nese futuro os fillos, había quen optaba claramente por pescar hoxe todo o que se poidera e, cando non houbera, botar man das cotas doutras especies que, co tempo, tamén se irían acabando e das que non habería recursos dos que botar man.
Madrid e Santiago aplican medidas que colisionan moitas veces coa mesma Unión Europea e chega un momento no que o sector nen siquera sabe a quen recorrer, con quen falar.
Os 80 cerqueiros que daban vida a ACERGA é moi probable que vaian a menos, segundo algúns dos seus socios. E se esto chega a ser así, o sector pesqueiro, o peixe do día, pode comezar a contar -como a sardiña- os días que lle quedan.
Oxalá fallen os prognósticos.
