O titular non é totalmente meu. A idea corresponde a un curmán capitán nun pesqueiro que sacude os salseiros alí onde mar brúa e o vento laia, onde os sonos son breves e os soños inquedos.
Patrón, capitán, mariñeiro, que máis da?.
Un armador de artes menores concreta: “Na concentración -do pasado sábado- había máis políticos e sindicalistas que mariñeiros”.- E sentencia: “Unha porcentaxe moi elevada de barcos están desexando que dean subvencións para seren despezado”. E clarexa: “Non houbo intención algunha por parte das confrarías ou asociacións de pescadores por concienciarnos do que están a facer estas políticas”.
É así como o sector pesqueiro vai prantar cara á eólica mariña?, pregunto. Ou terá razón ese meu curmán cando afirma, convencido: “Ao remate, todo deus irá pedir choio a Iberdrola”.
E será?….
Pode ser. Xa foi antes.
Ollo ao que pasa coas verteduras velenosas dunha mina á ría de Muros-Noia. Foi, é e será. Dicimos. Mais non facemos. Falamos e ven o da buguina e non nos permite escoitar o que din os que falan. O dito: quilovatios.
Os partidos políticos non sei se calan ou non falan porque nada teñen que dicir. Algún sí, algún dí cousas con sentido, pero non atopa apoios dabondo para facer valer o que pensa.
De verdade hai neste país que tivo tranchos quen se ocupe de que non lles parcelen e “poligonicen” a escasa plataforma da que tanto peixe e marisco “sacaron” os que andan ao mar?. É así, como pasou o sábado, como pensan defender o pan dos fillos? Sentados a ver como rebentan as nubes levadas e traídas pola surada?.
Eis os loitadores, os que se queixan porque non dan vendido os barcos, que non son os que defenden os seus para seguir a pescar senon para que se lles pague canto máis millor polo despece deles. Sí, e despois todo deus a pedir choio en Iberdrola, non sí?.
Ai, Galicia, Galicia, Galicia mariñeira, pescadora, non hai quen poda. Un quilo de quilovatios para fritir con patacas novas, repolos de Betanzos e máis cebolas.
