Imos levarnos ben, disque dixo en Ferrol a vicepresidenta terceira do Giberno e ministra de Transición Ecolóxica, Teresa Ribera, convencida ao parecer de que os polígonos da eólica mariña a instalar en Galicia van salvar a Ferrolterra e os seus habitantes grazas a que estes vivirán coma deus por mor da súa adicación á construción de muiños de vento a instalar entre 20 e 25 quilómetros de distancia da costa. Ferrol e a súa comarca van revivir, polo tanto, aqueles anos 60 do século pasado cando se construían buques de guerra e petroleiros sen necesidade de enfrontamentos. Imos ser o centro operativo de empresas eléctricas que cotizarán en España e non nos Países Baixos por máis que empresas chinesas manden ducias e ducias de pás para os aeroxeradores cuxo zunido, semellante ao emitido por millóns de abellas xuntas, espante aos paxaros, peixes, aves mariñas e mamíferos mariños do noroeste da península Ibérica.
Que pregunten a que xoga a eólica mariña en Viana do Castelo, na veciña Portugal, onde xa saborean os meles que o Goberno central, a Xunta de Galicia e a Comisión Europea nos prometen tamén aos galegos, eses seres que non se sabe se suben o baixan cando os atopas na escaleira.
Meus pobres!. Perderemos a pesca, pero gañaremos 75.000 postos de traballo na eólica mariña (que durarán uns anos -poucos- e despois virá a reconversión, coma no caso da construción naval).
Pero está visto que o sector da pesca é quen paga os pratos rompidos.
O de sempre, pobriños os galegos. Agora que temos dúas ministras da terra e de portos de mar : unha de Economía e outra de Traballo que, xunto co ministro de Agricultura e Pesca -que non é galego pero sabe latín- serían os que máis terían que dicir neste desconcertó do que tamén falta o diagnóstico do Instituto Español de Oceanografía, ausente neste entramado de asubiantes aspas cando., na realidade, os seus informes sobre stocks de diferentes especies de peixes da costa galega deberan ser imprescindibles, nomeadamente para sabermos se a localización deses polígonos citados é ou non é compatible coa pesca.
Sí, imos ser bós. Non a caguemos, agora que entramos en precampaña electoral…
O futuro de oito macro parques de enerxía eólica mariña en augas de Galicia e Asturias non se pode destragar. Que son nove polígonos, un corsé de aeroxeradores que apretarán as nádegas mariñas desta terra de trasnos e meigas desde as Rías Baixas ata Xixón. Que importa que protesten as confrarías, os armadores, os conserveiros, se o Miteco vai sairse coa súa?. Enerxía eléctrica por pescada, para que Madrid e Bruxelas digan que cumprimos o previsto, o Acordo de París e que a Xunta siga a mandar á capital de España galegos que calan cando deben falar e falan cando millor estarían calados.
Desde o corredor de separación do tráfico marítimo de Fisterra seguiremos a ver pasar os grandes buques procedentes de China ateigados de pás para os aeroxeradores, con Ferrolterra a velas vir.
