Que o sector pesqueiro galego non ten absolutamente nada que agradecer ao eurocomisario de Pesca, o lituano Virginijus Sinkevicius, é algo que ninguén pon en entredito. A súa decisión unívoca de vetar a pesca de fondo en 87 zonas dos mares comunitarios europeos acadou o aplauso dos ecoloxistas e o rexeitamento sen dúbidas de todos cantos en Galicia -e en España- viven da pesca.
Cando aínda non se cumpriron dous meses da aplicación dese veto, os efectos deste están á vista de todos nas lonxas galegas onde neste tempo se reduciron en máis de mil toneladas as capturas subhastadas (o 50% das descargas da frota pesqueira, segundo a conselleira do Mar, Rosa Quintana) o que significou para o sector unha facturación inferior nun 20% (dados provisionais referidos ao primeiro mes da prohibición imposta pola Comisión Europea.
Queda nidiamente claro que Galicia ten razón en solicitar á CE a suspensión temporal de tal prohibición, pero resulta evidente que o comisario de Pesca Sinkevicius non está polo labor. A súa actitude evidencia unha rotunda negativa a, cando menos, flexibilizar ese veto á pesca de fondo por máis wue deixaría unha porta aberta á esperanza cando, semanas atrás, dixera que o ”veto” podería ser revisado no vindeiro mes de xaneiro, (o que non implica que se produzan cambios na actual situación.
Tampouco afecta a Sinkevicius que a conselleira do Mar comentara recentemente en Celeiro que ese veto vai en contra dos aspecto os medioambientais e socioeconómicos que defende a Polìtica Común de Pesca (PPC). E tendo en conta que a decisión nen sequera está baseada neses principios fuindamentais (ou polo menos non conta con eses apoios) pouco se pode esperar dun comisario de Pesca que, nos seus poucos anos de andaina comunitaria non tivo nen o máis mínimo sentido da realidade dun sector, o da pesca, para el absolutamente descoñecido.
