Cara ao cumprimento dos oito meses des que o 15 de febreiro pasado afundira en augas de Terranova o arrastreiro marinense “Villa de Pitanxo” coa súa secuela de mortos e desaparecidos (que marcan este feito como o máis tráxico de cantos se teñen producido neste século) todo xira agora, como ven sendo desde o mesmo momento no que se tiveron novas do acontecido, arredor da acción xudicial. Primeiro, porque os xuíces agardaban respostas gobernativas sobre a posibilidade de baixar ao pecio e, deste xeito, aportar máis información sobre o vivido a bordo do buque do Grupo Nores aquela noite inesquecible na que 21 homes perderon a vida no afundimento do arrastreiro e só tres poideron salvar as súas, dous deles -o patrón e máis un sobriño deste- dando unha versión dos feitos que se contradecía absolutamente coa ofrecida por un dos tripulantes estranxeiros -un mariñeiro natural da república africana de Ghana. Sen entrar decididamente nesta col tradición, a Fiscalía ven de solicitar que o naufraxio do Villa de Pitanxo sexa investigado por un Xulgado de Vigo. As familias dos mortos non entenden o recurso á decisión da Audiencia Nacional de se declarar competente na investigación do caso.
Por outra banda, o secretario xeral dos socialistas galegos, Valentín González Formoso, mantivo contacto persoal coas voceiras desas familias, algo que, ao parecer, non vai facer a ministra de Traballo, Yolanda Díaz, quen se despraza a Vilagarcía nas próximas horas para tomar parte nun foro sobre as condicións de traballo das mariscadoras. Formoso dixo apoiar a formulación das familias para que se baixe ao pecio do Villa de Pitanxo, cousa que o Goberno non acepta e, probablemente en consecuencia, a ministra de Traballo siga a liña marcada polo Executivo de Pedro Sánchez.
Canto pode perder o Goberno español atendendo a medida que demandan os deudos dos mariñeiros morto, canto podería gañar aceptando a petición familiar?.
Por que non existe aínda unha explicación á controversia manifesta das declaracións dos tres sobreviventes, como tampouco a hai para a negativa a baixar aos restos do arrastreiro afundido?. Que explicación existe ao silenzo que mantén ao respecto a compañía Nores?. Hai que fialo todo ao dictame do CIAIM (Comisión de Investigación de Accidentes e Incidentes Marítimos) , sen que ninguén máis poda aportar datos asimesmo fiables do que pasou aquel 15 de febreiro, máis aló das especulacións que circulan e que non sempre cadran co que garda, a 450 quilómetros de Terranova e uns mil metros de profundidade, o Villa de Pitanxo?.
Nada bó agardan xa os familiares dos mariñeiros mortos e desaparecidos, por máis que demandan e esixen explicación. E tampouco os profesionais do mar teñen esperanzas sobre a efectividade das accións que se levan a cabo posteriores ao afundimento do buque. Por exemplo, mediante un careo entre os tres sobreviventes que despexe as moitas dúbidas existentes sobre o acontecido.
Son 21 mortos que, a máis das súas familias, doen fondamente aos traballadores do mar. Por respecto a todos eles, alguén debería dar un paso avante a tomar decisións qwue noutras instancias se demoran.
