Tes un problema, e non sabes que decisión tomar.
Eu déixoche os instrumentos, as ferramentas para dar coa solución.
Non sabes se ser artista, director de cinema, pintor, ou ser avogado ou médico.
As primeiras opcións expóñenche un futuro que non tes firmeza do garantido, máis seguro é ser un profesional.
O teu xefe diche vaite a Burgos a defender un caso, exposlle que por iso haberá unha paga extra, para suplir as consecuencias do traslado, e esa semana extra de traballo, e o malestar causado.
O teu xefe diche vai á Ribeira Sacra, queda unha semana, percórrea toda e fotografía, para logo poder pasala a lenzo, ou expor as fotografías. Vas e non expós nada, silencio, levántaste ás 4 ou 5 da mañá esperando ese orto, a ver hoxe que cores che regala, á noitiña esperas polo ocaso, sexa a hora que sexa, e se chove, a choiva dáche outras alternativas, outra visión da paisaxe. Até estarías disposto a facelo gratis, iso é vida, é a túa vida.
Ante isto non hai dúbida, xa sabes que profesión tomar, é evidente, só o medo, ese medo innecesario fréache, pero a realidade golpéache, mostrándoche o camiño.
Ruth Chang estudou dereito e exerceu de avogada, pero iso non lle enchía a vida, só lla ocupaba, non lle daba felicidade, dubidara sobre a Filosofía, a realidade hoxe é filosofa, é profesora na Universidade de Oxford, dá clases de filosofía.
A inseguridade non debe ser un problema, cando un esta disposto a pagar por iso. Un debe de facer aquilo que ama.
Se un neno pequeniño ama as estrelas, le sobre iso, déixalle elixir ser astrónomo, el terá traballo.
Cando un neno de pequeniño xoga con pedras e bichiños, déixalle ser antropólogo. Cando un de pequeniño marca a vida, sempre atopará traballo e será feliz. Medo ao propio medo.
A solución vénche dada, cando estás disposto a traballar horas e horas e faríalo gratis, por mero pracer, esa é a decisión correcta.
Aos nenos eu adoito regalarlles libros que potencien os seus soños, o peor de todo é ser castrador de soños, de belas ilusións.
Unha forma de ser feliz é gozar da felicidade doutros, máxime se ti, aí plantaches unha palabra.
O motivo polo que o mozo coa mellor nota da Selectividade en Madrid elixiu Filoloxía Clásica: “A miña prioridade é ser feliz”
