Non te deixes enganar, podes romper unha relación familiar.
Á marxe da boa ou mala fe.
Unha cousa é o que queres dicir, outra o que dis, outra o que recibe o receptor e outra o que este di.
Así pois, coidado cos contos.
A linguaxe é moi persoal, é propia de cada un, cada un de nós, todos temos unha linguaxe propia, é como o traxe que vestimos, témolo a medida.
Estou case seguro que os meus habituais amigas e lectores poderían diferenciar un texto meu dun alleo.
Dixéronme que lle chamaches corrupto ao xuíz, dixeches “ese xuíz é o corrupto”. Non! Falso de toda falsidade, dixen “ese, Xuíz, é o corrupto”, é dicir, sinaleille ao xuíz quen era o corrupto, aínda sendo as mesmas palabras cambia o sentido.
Imos perder, pouco resolveuse
Imos perder pouco, resolveuse.
Non queremos lelo.
Non, queremos lelo.
Non teña compaixón!
Non!, teña compaixón
Hai persoas que cada día amplían a linguaxe, outros permanecen inamovibles toda a vida.
Hai que ter coidado, moito coidado cos sofistas ou autodenominados sofistas.
Ao sofismo coñéceselle como falacia de argumento ou razoamento falso, formulado co obxectivo de enganar ao adversario.
Por exemplo: Todos os homes son mortais / o gato é mortal / os homes son gatos.
É por todo iso, que non hai nada mellor que ter pensamento propio, e non ser escravo dos oropeis dos filósofos baleiros.
Chove, non é día de pasear, pero estou feliz, o campo reclamábao con urxencia, a falta de auga era a ruína de moitos campesiños, e a falta do produto, xerará carestía, aumento de prezo pola escaseza. Fago miña a alegría do campo.
“Trata á persoa tal como é, e seguirá sendo o que é; trátao como pode e debe ser, e converterase no que pode e debe ser”.
“Recado de escribir para Julio Cortazar”. Alberto Barciela
Artículo de inauguración del VII Congreso de Editores Europa América Latina Casa América, Madrid, 18 de marzo de 2024 Estimado Julio Cortázar, admirado maestro, Confío en que en la vastedad del universo, al menos del inmemorial te alcancen estas reflexiones. Si te...