“Prestige: A administración reclama: pero desbota a súa responsabilidade”. Antón Luaces

14 Novembro 2021

O P&I Club, aseguradora do petroleiro “Prestige” que, fai 19 anos, sementaba en toda a costa galega un medo xustificado -que se confirmou aos poucos días coa agardada traxedia que tinguiu 2.500 quilómetros do litoral atlántico e cantábrico- pode facer que España e Francia perdan arredor de 1.500 millóns de euros debido a que non recoñece o procedemento xudicial celebrado en España. Este club de compañías aseguradoras  coida que España e Francia tiñan que se ter sobmetido desde un principio a un proceso arbitral en Londres para depurar responsabilidades. Mais ao non o facer, obrigaron á aseguradora a incorrer en gastos que agora reclaman.
No que atinxe a España, o Tribunal Supremo estipulou indemnizacións por importe de 855 millóns de euros no caso da aseguradora. A sentenza foi recoñecida polos tribunais británicos, pero a súa execución aínda non se acadou. Ao mesmo tempo, un xuiz británico  negaba o pasado xoves a posibilidade de que o Reino de España poida alegar  inmunidade soberana e obriga ao Estado español a sobmeter a arbitraxe as súas desputas coa London Owners Mutual Insurance Association (The London P&I Club), a aseguradora do “Prestige” á que, como diciamos, España reclama 855 millóns de euros.

Transcorridos todos estes anos de litixios, en absoluto está clarificada a responsabilidade na que poidera ter incorrido a Administración española a causa de, en primeiro lugar, non permitir que o buque petroleiro recalara nun lugar ou porto de refuxio (nomeadamente a Ría de Corcubión) e, en segundo, o feito de obrigalo a alonxarse da costa coa posible intención de que, no caso de afundirse -o que pasou, certamente- ese afundimento se producira canto máis lonxe, millor.Como se lembrará, o “Prestige” partiu en dous e con eses dous cachos que quedaron del, afundíronse no Atlántico, a unhas 200 millas da costa galega, 526,3 toneladas de fuel pesado que, durante algún tempo, continuaron chegando ao litoral galego. O resto, ata 77.000 toneladas de fuel ou “chapapote”,  conformaron a marea negra máis nefasta que se abatiu sobre as costas noroeste e cantábrica de España e Francia.

Na Coruña escoitáronse daquela voces de representantes municipais e do Goberno no senso de rexeitar a posibilidade de que o “Prestige” entrara no porto coruñés para descargar e reparar. Ao mesmo tempo, as proclamas para que buques da Armada española (ou avións militares) procederan a bombardear o petroleiro de xeito que este afundira e unha parte da súa carga -senon a totalidade desta- ardera en medio do oéano Atlántico.

Posicións do “Prestige” interesadamente erradas para xustificar a inexistenza dunha marea negra (confirmada, evidentemente pola vía dos feitos) puxeron de manifesto o desexo do Goberno -a Xunta de Galicia calou- de non dicir á cidadanía a verdade do que acontecía e que algúns medios de comunicación relataban. Por exemplo, cando o daquela delegado do Goberno se refería a unha posición alonxada da costa duns “vertidos”, cando outros falabamos xa nidiamente da presenza dunha marea negra a tan só cinco millas das costas de Malpica.Calou a Xunta, repito, e mentiu o Goberno. Este chegou a botar man dos medios de comunicación estatais para montar unha campaña para levar ao ánimo dos cidadáns a convicción de que todo estaba ben. Así, por exemplo, a cadea estatal de radio (RNE) realizaba programas especiais recollendo a opinión de persoas que confirmaban a limpeza da costa e o “inmaculado” das augas nas praias, cando na mesma cadea (Radio 5) nos espazos de información marítima “Mar Adentro”, se falaba dos moitos danos que aquela marea producía e de como na Costa da Morte e nas Rías Baixas se loitaba por evitar a contaminación da costa e do propio mar recollendo deste coas mans e con capazos milleiros de quilos de chapapote.

Cumpridos xa eses primeiros 19 anos da aparición fronte a Galicia da imponente mole do “Prestige” e a súa carga de “chapapote”  recollemos hoxe, aquí, a opinión de dous usuarios de face book que comentaban o artigo publicado neste xornal electrónico que é O Barbanza.gal:
ALFREDO ARRIZABALABA:”A Administración tomou todas as decisión, que posteriormente se mostraron erradas:

  • Non deixaron que entrara en porto para a súa descarga.
  • Decidiron que se rompera e afundira, ao tentar metelo no Atlántico para o alonxar da costa.
  • Semella que non tiveron en conta as correntes predominantes.
  •  Non parece que fixeran un trasego de pesos axeitado a bordo para reforzar a fortaleza estrutural do buque.
  • Porque foi a Administración a que desautorizou ao capitán porque este insistía en salvar o buque levándoo a porto de refuxio, o que, visto o visto, é o que semella que sería o máis sensato.  

CARLOS BONET PÉREZ:       . A Administración negou a entrada a porto ou rada abrigada. A Dirección Xeral da Mariña Mercante obrigou a unha derrota errática e disparatada en troques de permitir o abrigo. E isto é un feito irrefutable. Non foi o capitán, moi ao contrario: este solicitou permiso e se lle negou. Ahí están as actas do xuizo.
Alfredo Arrizabalaga e Carlos Bonet non son, nin moito menos, alleos ao mundo  mariño. Queda, efectivamente, moito que dicir aínda do vivido naqueles días de novembro de 2002 e posteriores. Agora, co engadido de que España pode perder o seu dereito a unha indemnización de 855 millóns de euros. 

Outros artigos

“Obrigacións e dereitos”. Luís Celeiro

Era un gusto falar con el e escoitalo falar, ata que chegaba a hora de pagar. Despois devarios anos, todos esperaban todos os días a que pagara el, pero nunca acontecía o milagre.Era agarrado, un cotroso e conicho como son os coreños. Na taberna pedía do mellor,...

+

“Al final, tú eres lo que queda de mí” – Manuel Domínguez

Cuando yo marche, sin querer marchar, tú serás lo único vivo que queda de mí. Una cosa te pido respeta el nombre de la familia, se dignó de él, no lo mancilles. Te dejo la cama donde un día vele tus sueños, reclamabas  mi presencia. Te transmito no una casa, sino...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Loitar polos dereitos” – José Manuel Pena

“Loitar polos dereitos” – José Manuel Pena

A cidadanía cada vez é máis consciente de que os dereitos pódense perder se non se loita por eles. Así o poñen de manifesto cada día, moitos veciños, con anterioridade xa o fixeron na parroquia de Corrubedo, logo na parroquia de Palmeira e agora nas parroquias veciñas...

“Hoy 13 febrero doble felicitación” – Manuel Domínguez

“Hoy 13 febrero doble felicitación” – Manuel Domínguez

O autor do artigo (á dereita) e Xosé María Fernández Pazos Por qué se celebra el 13 de febrero La elección de esta fecha conmemora el aniversario de la creación de la Radio de las Naciones Unidas en 1946, una emisora diseñada para difundir información sobre paz,...