Os estranxeiros valoran mellor España que os nacionais. Non é unha tendencia exclusiva, coincide coa que se produce na maioría dos países da nosa contorna. Esta é unha das conclusións ás que chegou o último Country Rep Track, a enquisa que realiza o Real Instituto Elcano xunto co Reputation Institute para analizar o prestixio internacional dos países. O traballo de campo realizouse entre xaneiro e marzo deste ano, con máis de 24.000 entrevistas en 24 países do antigo G8.
A nosa autoestima parece deteriorarse durante a pandemia, rompendo unha tendencia positiva que se mantivo durante anos. Os estranxeiros tamén nos valoran un pouco peor. Aínda así, España ocupa o posto 14 entre os países analizados, por diante de Italia, Portugal, Alemaña, Francia e Reino Unido, que lle seguen na lista, ou de Estados Unidos, que se sitúa no posto 35.
Segundo explicaron estes días os expertos do Instituto Elcano, un prestixioso think- tank de estudos internacionais e estratéxicos que analiza o mundo desde unha perspectiva española, europea e global, a imaxe de España entre os nacionais e a que se ten fóra susténtase nun conxunto de 17 atributos que se agrupan ao redor das calidades de vida e institucional e o nivel de desenvolvemento. Entre os países do antigo G-8 curmá a valoración que se fai da contorna natural, do lecer e o entretemento, da xente amable e simpática e do estilo de vida españois. Así mesmo, ponse en valor a seguridade do país. O que peor se valora é a calidade institucional, a ética e a transparencia públicas, o uso eficiente dos recursos ou a contorna institucional/político.
O traballo resulta moi útil para enfocar os traballos de relanzamento de España tras a pandemia. Algo especialmente importante para nosa principal industria, o turismo, pero tamén para o conxunto da economía.
Á pregunta de se recomendarían visitar o país, España sitúase no posto noveno da táboa, fronte ao décimo cuarto de 2020. O peor é que países que en anos anteriores valorábannos moito como Gran Bretaña ou Alemaña, dous centros primordiais na emisión de viaxeiros, foron substituídos por unha secundaria Polonia.
A difusión pública destas conclusións coincidiu coa I Convención de Turespaña “O futuro é hoxe: Destinos españois chamando ao viaxeiro sostible”, celebrada en Sevilla, na que se propuxo unha estratexia nacional para, baixo a marca España, coordinar co resto de administracións e tamén o sector privado as políticas turísticas cun único obxectivo: impulsar o sector da viaxe como motor de desenvolvemento económico e adaptalo aos novos criterios de sustentabilidade, innovación e dixitalización. TURESPAÑA significa a importancia de defender valores e principios, pero hierra ao pasar a un segundo plano a rendibilidade económica e a conta de resultados das empresas. O turismo, aínda solidario, non é unha ONG, paga impostos e financia indirectamente pensións e colexios, obras sociais... Polo tanto axuda a relanzar a España urbana, a costa e o interior, crea riqueza e emprego. É un negocio, e de alto risco, como demostrou a pandemia.
Tras as desfeitas de Marca España, España Global e outros adxacentes -veremos que pasa coa promoción do Español, proposta polo Presidente do Goberno no Foro A Toja-, deberiamos entender que estamos #ante unha oportunidade e hai que entenderse. Propostas como as de TURESPAÑA e traballos como os do Instituto Elcano ou antes SEGITTUR, definen roteiros precisos nas que traballar con seriedade, quizais seguindo o exemplo de colaboración que supuxeron os Camiños de Santiago, ou as posibilidades que alenta unha posible alianza estratéxica ibérica unida por AVE.
Somos diferentes. España conta cos mellores profesionais e as mellores empresas.
Case disipadas as néboas, habemos de saber atopar a luz. Todo baixo o sol.
Poden estar seguros: a normalidade só regresará co turismo.
“Todos quixemos ser residentes en Grándola, a vila morena de Zeca” – Antón Luaces
Portugal, 24 de abril de 1974. Unha cativiña introduciu un caravel vermello no canón do fusil dun soldado luso que levaba bordado no corazón o respecto ao pobo (que é, e foi) quen máis ordena. Cincoenta anos dempois de que os galegos -como moitos españois...