En Galicia temos probas evidentes da existencia dunha especie de cultura das subvencións ás que determinados personaxes apúntanse “” ao primeiro de vez. Na mar, tanto na pesca experimental como na acuicultura, hai unha longa de lista de “beneficiados” por subvencións. Entre estes, empresas hispano-norueguesas que coas súas promesas de creación de postos de traballo se lucraron das axudas da Xunta por instalar en determinadas rías gaiolas de cría e engorde de salmón noruegués actualmente abandonadas e que ninguén retira do mar.
A cría de ostra francesa na ría de Ortigueira -rica en ostra autóctona, ameixa e longueirón, entre outra especies- acabou por impoñerse á ostra xa existente, da que a gala foi gran depredadora ata o punto de facer desaparecer practicamente a propia desta riquísima ría. As axudas totais concedidas ao experimento polo Ministerio de Agricultura e Pesca, descoñécense. Perdida a produción propia da ría ortegana, permitiuse o marisqueo máis ou menos controlado a veciños da comarca cun baixo rendemento que moitos achacaron á presenza nos fangosos areais existentes na ría entre Cariño e San Adrián de Veiga, da deostada ostra francesa.
O mesmo aconteceu posteriormente coa instalación nas rías de Muros-Noia, Ares-Sada e O Barqueiro (ademais da citada de Ortigueira) de gaiolas flotantes dedicadas á cría e engorde de salmón noruegués. A capacidade instalada permitía, teoricamente, a produción anual de 500 toneladas de salmón trasladado na súa etapa alevín desde os mares noruegueses.
A presenza de problemas parasitarios e microbiológicos provocou o cesamento da actividade da maior parte das empresas acuícolas constituídas con capital hispano-noruegués e cuantiosas subvencións da Xunta, en 1989. Ademais desta crise baseada nos citados problemas, evidenciouse que a paralización dos traballos de engorde nas gaiolas de salmón tiñan como causa común as características ecolóxicas da carga de plancto con efectos de mucosidad branquial asociada e o desenvolvemento de amebas, segundo informacións publicadas. A temperatura da auga e, obviamente, o quecemento global fixeron todo o demais, dificultando o cultivo e precarizando a rendibilidade de leste.
A día de hoxe, o cultivo do salmón foi abandonado. E perdidas -como se esperaba- as subvencións concedidas pola Comunidade Autónoma aos promotores do tal cultivo, cumpriuse o que tantas veces diagnosticaran os profesionais da pesca e o marisqueo e as organizacións ecoloxistas: os responsables das empresas hispano-norueguesas beneficiáronse das subvencións económicas e abandonaban os artefactos que só prexudicaban ás poboacións de peces e marisco de cuncha existentes nas máis emblemáticas rías galegas: as gaiolas quedaron afundidas ou semihundidas na mar, constituíndo un verdadeiro perigo para os barcos de pesca de, por exemplo, a ría de Muros-Noia, onde xa se produciron varios incidentes, a Xunta non dá orde aos seus funcionarios para a retirada dos artefactos, e nas embarcacións desas empresas non se cultiva outra cousa que os fentos, visibles por exemplo no peirao de Muros.
Pescadores e mariscadores da ría de Muros-Noia, xunto coa protesta xustificada polas axudas concedidas a unhas empresas que se sabía ían fracasar nas rías galegas, esixen á Xunta que se retiren os artefactos abandonados na enseada de san Francisco por constituír un evidente perigo para a navegación.
No ano 2008 m a Xunta autorizou a instalación na ría de Arousa de dúas gaiolas experimentais de engorde de salmón. Estas gaiolas foron trasladadas en 2011 á ría de Muros-Noia #ante a protesta xeneralizada -e fundamentada- dos pescadores e mariscadores de Ribeira, que rexeitaban as gaiolas nas súas zonas de pesca e marisqueo. En 2013, a concesión experimental na ría muradá pasou de 3 a 6 gaiolas. As empresas promotoras prometeron a creación dun mínimo de 300 postos de traballo. Este compromiso nunca se cumpriu. E as estatísticas de produción baralladas polo Ministerio de Agricultura e Pesca deixaban claro o fracaso anunciado deste cultivo rexeitado polos afectados -pescadores e mariscadores- en múltiples reunións auspiciadas polo Executivo galego: entre os anos 2001 e 2003 declaráronse cultivadas 300 toneladas de salmón. No ano 2010, 80 toneladas. En 2011, cero toneladas. En 2012, 80 toneladas. E en 2ou013 e 2014, de novo cero toneladas.
As instalacións existentes en 1991 para engorde de salmón noruegués estaban pechadas no ano 2015. Ao dicir dos veciños das rías afectadas, tales gaiolas eran “moi interesantes para percibir subvencións”.
Como sempre.
