“O consiglieri”. Jacobo Otero Moraña

En moitas películas, non sempre relacionadas coa mafia, aparece un personaxe de intelixencia afiada que parece controlar os designios da corte. Faraóns, reis e emperadores contaban cun ou varios dos devanditos expertos. Parece que naqueles momentos buscábase a quen de verdade mostraba unha auténtica sapiencia, capaz de axudar ao superior na súa tarefa de gobernar. Desde o famoso José bíblico (o fillo de Jacob), repudiado polos seus irmáns e bienquerido polo mandamás do Exipto,pasando
por aqueles libertos que tanto axudaron ao César Claudio,e máis adiante, nese primeiro Renacemento das grandes familias e ata cidades estado, que contaban cun sabio de renome,aparece Nicolo Maquiavelo como auténtico “ principe”. Logo,a cousa degeneró,dando pé aos celebérrimos “validos”,
antesala dos asesores actuais, baixo cuxa denominación eufemistica ocúltase o “ enchufado ou pelota”de quenda.
Ese que só adula con palabras bonitas carentes de todo peso e fundamento a diferenza daquel irredento Voltaire, que polo seu afiado verbo acababa exiliándose de todo reino ou principado que lle chamaba ao seu servizo. E é que xa sabemos que é máis común dar con aqueles que do mesmo xeito que na fábula non se atreven a dicir que o rei vai espido.
Esa tendencia segue moi viva na actualidade. Ninguén quere verse apartado,censurado ou nunha lista negra por ser sincero. Este que lles fala, sabe un pouco respecto diso. Publiquei algúns artigos en La Voz de Galicia, ata que alguén decidiu que non había oco para o meu. Logo no Diario de Menorca, ata que un en concreto espertou as iras de certo gerifalte. E por último,durante ano e medio, nun extinto rotativo dixital onde a pesar das miñas discrepancias co editor, non modificaba os meus textos aínda que
se vingaba á súa maneira engadindo ilustracións que ambos sabiamos o que significaban. Admito que todos eses avatares producíanme irritación no seu momento. Xa non. Talvez sexa #cuestión de experiencia, anos ou que os meus índices de testosterona vanse reducindo coa idade.

Hoxe, se alguén merece o cualificativo de “ Consiglieri”, é a materia gris que subxace tras o actual presidente do goberno. Creo que con Pedro Sánchez e Iván Redondo faise palpable aquela máxima que máis dunha vez escoitamos todos:”Co teu corpo e o meu cerebro, seriamos invencibles”. O
principal problema deste tándem vén máis polo lado dos seus socios que da oposición, que todo sexa devandito, anda perdida nesas eternas diatribas sobre galgos ou podencos, tirios ou troyanos. Pois como en Moncloa están sempre pendentes de desactivar as iniciativas peregrinas dos “morados”,ás veces pásanse con eses golpes de efecto cos que buscan impresionar non só aos seus acólitos senón á opinión pública en xeral . O último exemplo, a escenificación do outro día coa apisoadora sobre o suposto arsenal de ETA. Todo o que sexa destruír armas ilegais ten de inmediato o noso beneplácito. Pero claro, se empezas a ver as fotos en detalle, dásche conta de que había alí moita escopeta de caza e ata algunha carabina de aire comprimido. Non descubrimos nada novo cando dicimos que o único atentado con escopeta de cartuchos foi aquel que custou a vida a unha patrulla de Ertzainas cando foron a deter a un simpatizante de Jarrai que lles recibiu a tiros. Logo quixeron presentar o tema como o dun alleado ao que absolveu en primeira instancia un xurado popular (menos mal que houbo revisión da sentenza). Da escopeta de perdigones mellor nin falamos, a ver se vai resultar que os terroristas tamén as utilizaban para asustar aos gorriones.
Pois non se que me parece peor. Se o acto propagandístico de lavado de imaxe, ou a conivencia de Intervención de Armas en semellante Circo. Obediencia debida, dirán vostedes. E pode ser. Pero ás veces a un tócalle ser honrado consigo mesmo e non un mero lacayo ( comepaellas en linguaxe común). Por máis que a polémica está servida, non dubido que o maquiavélico “ consigieri” de Moncloa xa está a pensar no seu seguinte golpe de efecto, algo que non lle vai a resultar nada complicado @teniendo en cuenta a rapidez con que todo sucede(e esquécese) nesta sociedade WIFI na que vivimos. Sen ir máis lonxe, e co 8 M ao virar a esquina, xa nos imaxinamos por onde poden ir os “tiros”.