“Galicia baixa a presión após superar o Sevmorput a Costa da Morte”. Antón Luaces

22 Decembro 2020


Os malos agoiros non se cumpriron esta vez e o cargueiro nuclear ruso Sevmorput enfilou á altura do cabo Fisterra a demora á canle da Mancha para, desde aquí, poñer a proa en disposición de conducir o pouco tranquilizante navío na súa base de San Petersburgo, no Golfo de Finlandia, concretamente na desembocadura do río Neva, onde a Federación Rusa conserva a idílica ex capital por máis de 200 anos do antigo Imperio Ruso. O Sevmorput acalaba así os temores que tofos os galegos tiñamos de que, unha vez máis, puidésese cumprir esa longa historia de que cada 10-12 anos, a nosa costa recibiría a non grata visita dun buque que, como o Urquiola, o Cason, o Aegean Sexa, o Prestige (e outros antes que estes) deixaban a súa pegada no mar e a costa dunha Galicia que só anhelaba a pesca.
O vello de 38 anos Sevmorput deixaba a popa, onte, a temida Costa da Morte tras a negativa, primeiro de Marrocos, despois Portugal e ,posteriormente, de España de poder utilizar as súas augas xurisdicionais, sendo absolutamente conscientes os seus mandos de que eran seguidos cos mil ollos de avións, helicópteros, buques e todas as medidas de control existentes na costa española, escarmentados de anteriores experiencias que, nalgún caso -en concreto o do Cason- obrigou a evacuar varias poboacións da citada Costa da Morte.

Esta vez e no día do sorteo da Lotería Nacional de Nadal, non lle “tocou” a Galicia nin sequera o “belisco” dun mini vertedura, algo que satisfai á poboación galega e, evidentemente, ás autoridades local, autonómica e nacional. Sen grandes alharacas, sen recorrer á forza e co apoio dos servizos de control nuclear. Acabouse a intranquilidade en Galicia e agora, supostamente, nacerá esta en Francia, Reino Unido, etc., ata que o buque entre en augas consideradas “de casa”. Bye, bye Sevmorput e ata o achatarramiento máis que probable.
O cargueiro nuclear ruso é, como xa resulta coñecido, unha mole de 260,30 metros de eslora e unha manga de 32,20 metros, un puntal de 18,30 m. e cun calado de 11,80 que se reduce a 10,65 metros cando o barco navega entre o xeo para mellorar a eficiencia da súa proa. A plena carga despraza un máximo de 61.880 toneladas. O seu reactor de fisión KLT-40 dispón dunha potencia térmica de 135 MW e o núcleo dese reactor dispón de 150 quilogramos de uranio enriquecido nunha aliaxe de uranio- circonio.
A planta do cargueiro pode producir 215 toneladas de vapor por hora a unha presión de 40 atmosferas e a 290 graos centígrados que alimentan unha turbina de vapor GTZA684 OM5 de 29,4 MW de potencia que fai virar a hélice avariada.
A máxima potencia o buque ruso pode alcanzar os 20,8 nós de velocidade (que en ningún caso logrou na súa viaxe de retorno a San Petersburgo, polo menos ata o de agora). Para xeración eléctrica o Sevmorput conta con tres turbogeneradores de 1.700 kW cada un e outros tres xeradores diésel de 2.000 lW cada un deles.
A guindastre-pórtico de 21,3 metros de van de que dispón pode elevar cargas de ata 500 toneladas e transportar contedores ata un máximo de 13.28 TEUs.
Tres 19 anos de servizo, en agosto de 2007 o Sevmorput foi destinado a converterse nun buque de perforación offshore para o Ártico, transformación que nunca chegou a realizarse e o veterano cargueiro foi amarrado nos peiraos de ATOMFLOT en Nurmansk ata 2016. Con distintas melloras realizadas e o reabastecimiento do reactor. o navío volveu á actividade ao servizo, especialmente para o Ministerio de Defensa ruso transportando material militar ás bases do Ártico. O pasado mes de setembro de 2020 recibiu o encargo de transportar 25.000 toneladas de carga de módulos prefabricados á Antártida rusa Progrés para, desde aquí, ser trasladada á base Vostok, no interior do continente xeado. O 5 de outubro, coa súa carga e 98 tripulantes a bordo iniciou a súa singradura ata o polo. O 18 de outubro, pouco despois de cruzar o #Ecuador, a súa velocidade de 20 nós reduciuse a 6 e o seu roteiro converteuse nunha especie de ruleta (rusa?) ao averiarse una das catro pas da súa hélice. A reparación desta por un equipo de mergulladores desprazado ex profeso a Angola non foi posible, o que fixo que a misión de transporte á Antártida fose cancelada. A negativa de Angola e Sudáfrica a realizar a necesaria reparación foi decisiva para que se ordenase o retorno do Sevmorput á súa base en San Petersburgo e, deste xeito, acabar cos temores dos cidadáns galegos a que nas súas costas puidese producirse unha traxedia que, sen dúbida, podería superar ás moitas xa rexistradas.

Outros artigos

“Nélida Piñón, eterna”. Alberto Barciela

Nélida Piñón fue, debería decir es, un ser de realidades inusitadas, desacostumbradas al menos. Pervive en su obra inmensa, en sus obras, en sus archivos, y sobre todo en el cariño de sus amigos, en el recuerdo de sus admiradores, en la evocación permanente de los...

+

Chegan as primeiras centolas da tempada

Este luns desembarcaron as primeiras centolas da tempada nos portos galegos. Este martes chegarán aos mercados, pero xa se venderon nas lonxas como na de Ribeira e no Grove .  Son moitos os mariñeiros que agardaban a apertura da veda para saír ao mar. O primeiro día...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Preguntas y respuestas”. José Antonio Constenla

“Preguntas y respuestas”. José Antonio Constenla

Ha pasado ya una semana de las elecciones en EE.UU. y es momento deanalizar sosegadamente lo qué significará la victoria de Trump. Un políticooutsider con una visión que no exenta de cierto dogmatismo pretende centrarseen exclusiva en los intereses particulares de su...

“No lo entiendo” – Manuel Domínguez

“No lo entiendo” – Manuel Domínguez

No lo entiendo. Hemos vistos miles de ciudadanos españoles, llegados de todas partes de España acudir en ayuda de Valencia, lo cual nos hace sentir orgulloso de nuestras gentes. Mi pregunta es, ¿habéis visto algún político, acudir en ayuda de su pueblo? Diputados en...