Os malos agoiros non se cumpriron esta vez e o cargueiro nuclear ruso Sevmorput enfilou á altura do cabo Fisterra a demora á canle da Mancha para, desde aquí, poñer a proa en disposición de conducir o pouco tranquilizante navío na súa base de San Petersburgo, no Golfo de Finlandia, concretamente na desembocadura do río Neva, onde a Federación Rusa conserva a idílica ex capital por máis de 200 anos do antigo Imperio Ruso. O Sevmorput acalaba así os temores que tofos os galegos tiñamos de que, unha vez máis, puidésese cumprir esa longa historia de que cada 10-12 anos, a nosa costa recibiría a non grata visita dun buque que, como o Urquiola, o Cason, o Aegean Sexa, o Prestige (e outros antes que estes) deixaban a súa pegada no mar e a costa dunha Galicia que só anhelaba a pesca.
O vello de 38 anos Sevmorput deixaba a popa, onte, a temida Costa da Morte tras a negativa, primeiro de Marrocos, despois Portugal e ,posteriormente, de España de poder utilizar as súas augas xurisdicionais, sendo absolutamente conscientes os seus mandos de que eran seguidos cos mil ollos de avións, helicópteros, buques e todas as medidas de control existentes na costa española, escarmentados de anteriores experiencias que, nalgún caso -en concreto o do Cason- obrigou a evacuar varias poboacións da citada Costa da Morte.
Esta vez e no día do sorteo da Lotería Nacional de Nadal, non lle “tocou” a Galicia nin sequera o “belisco” dun mini vertedura, algo que satisfai á poboación galega e, evidentemente, ás autoridades local, autonómica e nacional. Sen grandes alharacas, sen recorrer á forza e co apoio dos servizos de control nuclear. Acabouse a intranquilidade en Galicia e agora, supostamente, nacerá esta en Francia, Reino Unido, etc., ata que o buque entre en augas consideradas “de casa”. Bye, bye Sevmorput e ata o achatarramiento máis que probable.
O cargueiro nuclear ruso é, como xa resulta coñecido, unha mole de 260,30 metros de eslora e unha manga de 32,20 metros, un puntal de 18,30 m. e cun calado de 11,80 que se reduce a 10,65 metros cando o barco navega entre o xeo para mellorar a eficiencia da súa proa. A plena carga despraza un máximo de 61.880 toneladas. O seu reactor de fisión KLT-40 dispón dunha potencia térmica de 135 MW e o núcleo dese reactor dispón de 150 quilogramos de uranio enriquecido nunha aliaxe de uranio- circonio.
A planta do cargueiro pode producir 215 toneladas de vapor por hora a unha presión de 40 atmosferas e a 290 graos centígrados que alimentan unha turbina de vapor GTZA684 OM5 de 29,4 MW de potencia que fai virar a hélice avariada.
A máxima potencia o buque ruso pode alcanzar os 20,8 nós de velocidade (que en ningún caso logrou na súa viaxe de retorno a San Petersburgo, polo menos ata o de agora). Para xeración eléctrica o Sevmorput conta con tres turbogeneradores de 1.700 kW cada un e outros tres xeradores diésel de 2.000 lW cada un deles.
A guindastre-pórtico de 21,3 metros de van de que dispón pode elevar cargas de ata 500 toneladas e transportar contedores ata un máximo de 13.28 TEUs.
Tres 19 anos de servizo, en agosto de 2007 o Sevmorput foi destinado a converterse nun buque de perforación offshore para o Ártico, transformación que nunca chegou a realizarse e o veterano cargueiro foi amarrado nos peiraos de ATOMFLOT en Nurmansk ata 2016. Con distintas melloras realizadas e o reabastecimiento do reactor. o navío volveu á actividade ao servizo, especialmente para o Ministerio de Defensa ruso transportando material militar ás bases do Ártico. O pasado mes de setembro de 2020 recibiu o encargo de transportar 25.000 toneladas de carga de módulos prefabricados á Antártida rusa Progrés para, desde aquí, ser trasladada á base Vostok, no interior do continente xeado. O 5 de outubro, coa súa carga e 98 tripulantes a bordo iniciou a súa singradura ata o polo. O 18 de outubro, pouco despois de cruzar o #Ecuador, a súa velocidade de 20 nós reduciuse a 6 e o seu roteiro converteuse nunha especie de ruleta (rusa?) ao averiarse una das catro pas da súa hélice. A reparación desta por un equipo de mergulladores desprazado ex profeso a Angola non foi posible, o que fixo que a misión de transporte á Antártida fose cancelada. A negativa de Angola e Sudáfrica a realizar a necesaria reparación foi decisiva para que se ordenase o retorno do Sevmorput á súa base en San Petersburgo e, deste xeito, acabar cos temores dos cidadáns galegos a que nas súas costas puidese producirse unha traxedia que, sen dúbida, podería superar ás moitas xa rexistradas.