A frase filosófica de Hobbes, “o home é un lobo para o home”, está cada día de máis actualidade ante as innumerables situacións e actitudes que se producen, cotidianamente, nas nosas comunidades de veciños, barrios, pobos e cidades. Hobbes, sinalaba tamén entre outras cuestións que “o estado natural do home é a loita continua contra o seu próximo”.
Os sentimentos de desconfianza e os pensamentos negativos que moitas persoas teñen sobre os demais semellantes están a converter á nosa sociedade, metaforicamente falando, nun verdadeiro “campo de batalla”, onde o máis forte trata de atrincheirarse e afastarse da realidade, creándose un mundo paralelo, fóra do cal todos os demais son os seus inimigos aos que hai que vencer, a calquera prezo e por calquera medio ao seu alcance. O fin xustiza os medios.
A empatía, a solidariedade, a complicidade, a boa fe …, entre outros, son valores trasnoitadas para demasiadas persoas. O “sálvese quen poida”, como modo de vida, impera en demasiadas familias, grupos empresariais ou colectivos sociais en xeral, convertendo ás boas persoas en seres humanos con algunha patoloxía ou simplemente como meras pezas de museo.
Todo pola familia; os trapos sucios lávanse en casa; o único que me importa
son eu mesmo; quero ter e ter, amasar e amasar cantas máis cousas mellor; non me importa o mal que o está pasando o veciño, é o seu problema, son algúns pensamentos e a filosofía de vida de demasiadas persoas que non axudan a seguir construíndo un mundo moito máis humano, máis xusto, máis solidario e máis soportable para todos.
