O Banco de Galicia, un monte submarino situado a uns 200 quilómetros da costa oeste da Comunidade galega, alberga nos seus sedimentos seculares un ecosistema no que habitan 86 especies de peces e o coral Lophelia pertusa. Trátase dunha ampla zona que dispón de sistemas de protección recoñecidos internacionalmente, a pesar do cal e segundo un informe da organización Ecoloxistas en Acción, podería ser aberta para a realización na mesma de calicatas destinadas á extracción de minerais submarinos.
O Banco de Galicia foi dado a coñecer polas protestas ecoloxistas e de organizacións políticas galegas que, en 1981, a bordo do palangreiro galego de 24 metros de eslora e base no porto de Riveira, plantaron cara ás verteduras nucleares no océano Atlántico realizados por buques mercantes holandeses aos que escoltaba un buque da Armada dese país. A denominada Fosa Atlántica, situada fóra da Zona Económica Exclusiva ( ZEE) de España, áchase en augas internacionais, motivo polo que España -á marxe do seu interese, ou non, en evitar tales verteduras- nada podía nin pode facer contra os mesmos.
Aquelas protestas de hai case 40 anos serviron, ademais de para paralizar as verteduras -finalmente prohibidas pola UE- para que o mundo enteiro coñecese da existencia dese Banco de Galicia no que faenaban numerosos barcos pesqueiros con base na Comunidade galega e en cuxas proximidades unidades das Armadas de distintos países comunitarios -entre estes os da propia España- realizaban verteduras sistemáticas de municións de guerra en mal estado, co consecuente dano para a fauna, cadea trófica e flora mariñas desta área.
Agora coñeceuse o interese de varias empresas mineiras por realizar investigacións submarinas que determinen o interese por extraer do fondo mariño recursos de gran demanda como son o cobalto e o litio, alí existentes o parecer en gran cantidade. Esta zona nunca foi explorada, pero a pesar de ser de indubidable valor ecolóxico, os países interesados poderían contar co suficiente apoio no seo da Autoridade Internacional para os Fondos Mariños, entidade que leste mesmo ano vai facer público o código que regulará a extracción de minerais en alta mar. España está representada neste organismo por expertos en minería que, ao parecer, son proclives á explotación minerológica deses fondos ata o de agora respectados e que, ao parecer, non se sabe ata cando pode manter o actual status polo que se rexe.
En concreto, fálase do Banco de Galicia para esas prospeccións. Estas iniciaríanse a uns 150 quilómetros da costa occidental da Comunidade Autónoma galega, onde existen importantes depósitos de -como xa se dixo- cobalto e litio, minerais aos que se fai referencia no mapa paneuropeo submarino de elementos críticos para a enerxía. Trátase dun espazo que por ser de gran riqueza natural, goza de medidas de protección como as denominacións ZEC e LIC (Lugares de Importancia Comunitaria) polo que a actividade mineira podería resultar catastrófica para a biodiversidade, na cadea trófica e da produtividade pesqueira.
No informe de Ecoloxistas en Acción “Ollos que non ven..a minería submarina en España”, alerta do dano que pode producir a autorización a unha actividade tan difícil de controlar e de impredicibles consecuencias para os fondos mariños. Por este informe coñécese que as nubes submarinas de sedimentos con metais pesados poden desprazarse -recolle o diario Nós- a grandes distancias e afectan a zonas afastadas, co que os fondos oceánicos poden recibir impactos globais pola alteración da capacidade de fixar carbono que realiza o fitoplancto .
