“Triacastela, no principio e no medio”. Luís Celeiro

09 Marzo 2023

Os historiadores non se paran niso, pero hai quen di que o nome de Triacastela ten a súa orixe nos tres Castelos ou nos tres castros da zona. O seu fundador, Afonso IX chamoulle Vilanova de Triacastela e aí está como un dos lugares descritos polo Códice Calixtino de Aimerico Picaud, no principio do Camiño Francés en Galicia e no centro ou no medio do universo xacobeo, despois do Cebreiro e ao pé do Mosteiro de Samos, onde a grandeza monumental obriga a outra parada antes de seguir camiño cara a Santiago de Compostela.
Os peregrinos veñen de lonxe e van por esa ruta marcada pola historia. Atravesan Sarria e saen desta vila de sempre xacobea pala ponte da Áspera, para chegar cedo a Barbadelo e, por Ferreiros de Paradela, baixar a Portomarín. De Portomarín, por Gonzar e Ventas de
Narón a Ligonde de Monterroso e de aquí a Palas de Rei, por o Rosario e ao lado de Vilar de Donas. Das terras da Ulloa, o Camiño abre paso por Leboreiro e Furelos. Por Melide e Santa María, por Arzúa e O Pino entra no Monte de Gozo e en Santiago, para que os peregrinos desfruten, choren, recen e vexan a inmensidade da Catedral, das prazas compostelás e a grandeza tan enorme da cultura, da gastronomía e das artes deste lugar final dos camiños.
Triacastela xa queda no alto, queda alí onde todos queren volver, un “lugar de transito de culturas, xentes, opinións e miradas”. Alí onde un fito, unha mouteira traída de Xapón, deixa ver que a vila é como un nexo de unión de civilizacións, pobos, culturas, tempos e saberes. Este fito doado pola Asociación do Camiño de Shikoku Henro é outro dos instalados pola mesma Asociación noutros lugares da ruta xacobea.
A Asociación de Amigos do Camiño de Santiago da Comarca de Sarria e o seu presidente, Jorge López, apuxaron estes encontros cos camiños de peregrinación de Xapón e, de modo moi especial co de Shikoku, que une oitenta e oito centros budistas, algúns deles de grandes dimensións e case que todos de extraordinaria beleza.
Shikoku é a máis pequena e menos poboada das catro illas principais do Xapón. A ruta que a rodea conta con mil douscentos quilómetros. Trátase, como explicaba o outro día en Triacastela o presidente da Asociación deste Camiño, Hirofumi Matsuoka, dunha ruta circular que cada peregrino recorre dende calquera punto ata outro calquera. Algúns galegos, lectores deste xornal, estiveron na illa e queren volver a Xapón para andar por este Camiño e por xunto dos templos sagrados do Kumano Kodo, irmandado co Camiño de Santiago e tamén Patrimonio Mundial.

Outros artigos

“25 abril III. Santarém”. Manuel Dominguez

Saímos de Lisboa e rumamos para o berço, a fonte, onde o destino fez chegar aqui onde a memória está presente. “Meus senhores, como todos sabemos, existem diferentes tipos de Estado. Os estados socialistas, os estados capitalistas e o estado a que nos referimos....

+

“Rebélate, pois, se tés vontade. Fala, sente”. Antón Luaces

A frase non é -que máis quixera!- da miña autoría. Pertence ao escritor monfortino Lois Diéguez, quen na contracuberta da súa obra "As voces amadas" (publicada o ano pasado) dí: "... eu non son así, eu non son un móbil nin máquina ningunha. Rebélate, pois, se tes...

+

“25 abril medio siglo de historia II”. Manuel Dominguez

El sol acaricia suavemente los cristales de la ventana, las cortinas dejan pasar un hermoso rayo de luz, llego la hora. La plaza del comercio, donde se celebrarán los actos conmemorativos, allí haciendo las líneas de un cuadrado el pueblo portugués espera, espera para...

+

Domingo tregua na choiva e temperatura baixa para a época

Nesta xornada Galicia continuará con inestabilidade atmosférica debido a presenza de aire frío en altura. Polo tanto, teremos ceos nubrados con chuvascos localmente treboentos durante a mañá no norte da Comunidade e sendo máis probables pola tarde no interior do...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Libros y autores”. Alberto Barciela

“Libros y autores”. Alberto Barciela

En manos de una editorial inteligente, un libro o un animal pueden resultar una elegante evolución colorista. Las páginas se encuadernan para sustentar un cierto orden ideográfico y, a su vez, para soportar anaqueles de vidas y afanes. La huella genética se retrata en...