Galicia foi, sen fachenda, a comunidade autónoma (ou rexión da Unión Europea) coa maior frota pesqueira e o maior número de tripulantes (mariñeiros). En pouco tempo será, con case que total seguridade, un cemiterio de barcos e o litoral con maior número de aeroxeradores/eólicos mariños situados a tiro de pedra desde a primeira liña de praia.
É algo que os galegos lle deberemos ao Goberno pola mediación do Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico -onde aínda campa a vicepresidenta terceira, dona Teresa Ribera- e aos Plans de Ordenamento do Espacio Marítimo (POEM) que a Xunta non soubo ou non quixo rexeitar (por canto moitos dos aeroxeradores a instalar van ficar en augas cuxa responsabilidade compete á comunidade autónoma).
Os polígonos que a eólica mariña ocuparán na zona cantábrica-noroeste abranguen máis de 2.500 quilómetros cadrados da zona marítima comprendida entre a desembocadura dos ríos Miño e Bidasoa, de Galicia a Euskadi, onde máis de 300 caladoiros permiten, a día de hoxe, que máis de 4.000 embarcacións de todo tipo podan capturar bocarte, xurelo, sardiña, xarda, rape, pescada, polbo, etc., etc., cos que nutrir mercados e industrias que, ä súa vez, dan traballo a milleiros de homes e mulleres que, de non haber barcos que pesquen, tampouco eles poderán traballar agás no caso de que a industria eólica os recoloque (algo imposible) e a acuicultura os reciba (asimesmo imposible).
Cuestión: os polígonos a disposición da industria eólica mariña concedidos polo Goberno pero reclamados (esixidos?) pola eólica cadran plenamente cos lugares onde faena a COTÍO a frota pesqueira galega. Esta, polo tanto. NON consta oficialmente como un sector prioritario a PROTEXER. Importa máis a industria éolica mariña -como xa aconteceu tamén coa terrestre en Galicia- que a pesca coma sector.
Os beneficios para os promotores deses 19 polígonos “debuxados” sobre catro cadrantes dun espazo total de 5.000 quilómetros cadrados de mar español quedan a expensas do que a industria do vento decida porque nen a comunidade autónoma, nen o Estado, nen tampouco a Unión Europea teñen pito que tocar no asunto. Aquí manda quen manda, sen necesidade de trasladar as súas sedes a Países Baixos.
A pesca non figura entre os usos prioritarios desas zonas pre-elixidas-Pero sí está a eólica mariña, nomeadamente na zona noratlántica, onde ninguén demostrou que pode haber unha coexistencia entre a pesca e a eólica. Dito doutro xeito: a eólica mariña xa ten reservada a súa ubicación. Non así a pesca porque esta é, segundo o Ministerio, unha actividade SOBRERREGULADA pola Unión Europea.
Asï nos vai.
Ás 12 do mediodía do vindeiro 11 de marzo, unha concentración diante da delegación do Goberno en Galicia (praza de Ourense, A Coruña) vai dicir cal é o seu peso baixo o lema “A pesca e os nosos mares non se subhastan”.
Será certo?.