Canto teremos soñado os galegos en constatar que Galicia, de seu, podería situarse algunha vez por diante do conxunto de España?.
Pois velaí tedes: imos disparados (para non ben, por non dicir que para mal) debido aos prezos que rexen actualmente, e así desde vai un trimestre. E digo: a taxa de variación anual do IPC en Galicia en xullo deste ano 2022 foi, como é ben sabido, do 11,5%, catro décimas por riba da do mes de xuño. Todo un mérito que, seguro, non quixeramos ningún de nós. A variación mensual do IPC foi do -0,4%, de xeito que a inflación acumulada en 2022 é do 6,5%.
Salientar a suba do 2,7% dos prezos da vivienda, ata situar a súa taxa interanual no 28,1%, que contrasta co descenso dos prezos do vestido e calzado do -10,3% , e unha variación interanual do 5,9%. É o nivel máis alto rexistrado nesta Comunidade Autónoma desde vai 38 anos, cando aínda España non entrara na Unión Europea, que se explica pola cotización internacional do gas (que incrementa o prezo da luz eléctrica e afecta ao prezo dos alimentos e, polo tanto, da comida e a bebida que custan un 12,8% máis que fai un ano), o prezo dos carburantes tamén en aumento malia a baixada das últimas semanas e, obviamente, a repercusión de todo isto nos prezos dos servizos de restauración e hoteis.
Tamén a roupa e o calzado incrementaron os prezos ata case que un 6%. E así, suma e segue.
Non é a supercopa e tampouco significa unha honra estarmos ahi, na cabeceira da lista de comunidades autónomas con máis alto índice de prezos ao consumo, mérito que nidiamente ninguén acepta porque este tipo de medallas significa deterioro de enorme significación para un territorio que non establece marcas máis significadas que amosar ao conxunto do Estado.
E aínda queda o que resta de agosto e a costa de setembro. Medo me dan.
