Estimada compañeira:
Lembras, cando os políticos e gobernantes dicíannos que os DESAFIUZAMENTOS eran unha cuestión entre particulares, que estaban ligados ao cumprimento dun contrato e que por tanto non eran a súa responsabilidade.
Como coñeces sobradamente, comezamos chamando ás portas das sucursais bancarias e continuamos por negociar cos responsables provinciais, rexionais e nacionais das propias entidades financeiras ao obxecto de defender ás FAMILIAS no seu lexítimo DEREITO A UNHA VIVENDA DIGNA. Negociamos moratorias, dacións en pago, alugueiros sociais…, sempre dando a cara polas familias afectadas, que se atopaban totalmente noqueadas polas circunstancias.
CARLOTA, sábelo, eras un referente na loita polo DEREITO Á VIVENDA. Recordo que, cando contactaba con algún responsable territorial dun banco, sempre saía o teu nome e comprobaba o APRECIO que che tiñan por ti SENSIBILIDADE, RESPECTO, EMPATÍA E TALANTE NEGOCIADOR.
CARLOTA, foron moitas as ocasións e momentos que falabamos sobre o enorme traballo desenvolvido polas PAHS e os colectivos de STOP DESAFIUZAMENTOS de Galicia e do resto de España. Sempre coincidiamos de que tiñamos que manter a necesaria FORTALEZA E INTEGRIDADE que nunca deberiamos perder e que ti chegaches a manter ata o último momento da túa existencia, a pesar das circunstancias.
CARLOTA, ao longo de todos estes longos anos ademais de cidadáns da pié, COMPROMETIDOS, tivemos que ser de Psicólog@ s, Traballador@ s Sociais , Avogade@ s, Polític@ s, Empresari@ s, Pais, Nais, Herman@s…, para MOITAS FAMILIAS VULNERABLES que os seus achegados deixábanas abandonadas en momentos de dificultades. Sempre había unhas palabras de ESPERANZA, por ti parte, e o teu teléfono estaba aberto as vinte e catro horas para escoitar e axudar aos demais . GRAZAS. GRAZAS… ATA SEMPRE, AMIGA E COMPAÑEIRA D. E. P..
