“Os excluídos non son “explotados senón refugallos, “sobrantes”, xa non choramos ante o drama dos demais nin nos interesa coidalos. A cultura do benestar nos anestesia”. Valentes
palabras, que pronuncia o Papa Francisco no seu exhortación apostólica, sobre o anuncio do evanxeo no mundo actual. Para calquera cristino e católico, como é o meu caso, é un motivo de orgullo e satisfacción que o actual Papa, polo menos diga o que sempre pensamos moitos fieis.
Reflexións contundentes que poden rachar as vestiduras de moitos
responsables políticos, financeiros e grandes multinacionais e que moitos fieis laicos estabamos a esperar con ilusión.
Di o Papa: “mentres as ganancias duns poucos crecen exponencialmente, as da maioría quedan cada vez máis lonxe do benestar desa minoría feliz. Este desequilibrio provén de ideoloxías que defenden a autonomía absoluta dos mercados e a especulación financeira. Unha nova tiranía invisible, impón, de forma unilateral e implacable, as súas leis e as súas regras a través dunha corrupción ramificada e unha evasión fiscal egoísta.
O afán de poder e de ter non coñece límites”.
O Papa permítese, tamén, a licenza de dar un consello e “anima aos expertos financeiros e aos gobernantes dos países para considerar as palabras dun sabio da antigüidade: non compartir cos pobres os propios bens é roubarlles e quitarlles a vida. Non son nosos os bens que temos, senón seus”. Este documento Papal é moi bo sinal, parece que con iso quérese volver revivir a alegría do Evanxeo e ao ideal das primeiras comunidades cristinas, onde os crentes tiñan un só corazón e unha soa alma.