O Reino Unido, como é coñecido, recuperará a soberanía das súas augas o 1 de xaneiro de 2021, 40 anos despois de compartilas cos demais Estados membros da Unión Europea. Desde ese momento, Londres será quen decida que países van poder pescar nesas augas de aquí a cinco anos e medio. Ata xuño de 2026 está garantido o acordo de acceso a augas e mercado. Neses 66 meses de vixencia, a frota comunitaria pescará un 25% menos do habitual, pero a repartición de perdas non será, en teoría, igualitario. É dicir: non todos os países perderán a mesma capacidade de pesca; ou devandito doutro xeito: algúns países perderán máis que outros e España, segundo despréndese do texto ata o de agora coñecido, non será dos máis prexudicados. A partir do ano 2026, ambas as partes (Unión Europea e Reino Unido) negociarán ano a ano os 119 stocks que comparten. A sustentabilidade dos mesmos será a que marque a pauta para seguir sobre o estado das poboacións e os británicos resérvanse o dereito de adoptar medidas de xestión e limitacións do esforzo pesqueiro.
O acordo subscrito entre a UE e o Reino Unido elimina a aplicación de aranceis para a venda de produtos pesqueiros en ambos os territorios. A Administración española mantén un permanente contacto coa Comisión Europea (CE) para axilizar os trámites de emisión das autorizacións para pescar en augas británicas.
Representantes da frota española de Gran Sol reuníronse hoxe por videoconferencia co director xeral de Ordenación Pesqueira e Agricultura, Ignacio Gandarias, para tratar das condicións que se van a aplicar ao exercicio da actividade pesqueira a partir do 1 de xaneiro próximo, tras a sinatura do Acordo de Comercio e Cooperación alcanzado entre as partes. A listaxe de buques interesados en pescar naquelas augas áchase en poder da Comisión desde o pasado 17 de decembro (cando o acordo non existía oficialmente) e as autorizacións correspondentes xa están preparadas pendentes exclusivamente da súa remisión ás asociacións unha vez recíbase a conformidade do Reino Unido. Estas licenzas resultan indispensables para entrar ou faenar en augas británicas desde o próximo 1 de xaneiro. E aínda que se eliminan os aranceis de venda en ambos os territorios, desembárquelos que realicen os buques españois en portos británicos necesitarán seguir as normas en materia de Sanidade Exterior, parta o que deberán obter un certificado sanitario das autoridades británicas para o seu posterior transporte a calquera Estado membro da UE. Pola súa banda os barcos británicos deberán remitir, con antelación ao desembarque en portos españois, o certificado de capturas emitidos polas autoridades do Reino Unido. Para uns e outros, un confuso traballo administrativo que a súa pertenza á UE obviaba.
O Consello de Ministros de España incorporou á lista de portos onde estarán permitidas as operacións de desembarque e transbordo de produtos da pesca, así como a prestación de servizos portuarios para buques de terceiros países, os portos galegos de Celeiro e Burela que, ata o de agora, carecen do recoñecemento de porto de control fronteirizo.
O sector pesqueiro español, lixeiramente aliviado polo coñecemento dos recortes das capturas que se aplicarán en augas do Reino Unido, móstrase preocupado polas consecuencias que se poidan derivar para os intereses dos pescadores a medio e longo prazo.
Ao quedar as illas Malvinas fose do brexit, a frota conxeladora de Vigo deberá facer fronte a aranceis do 18%. En distintos portos da Comunidade galega especúlase coa posibilidade do despezamento de buques a medio e longo prazo e a creación de sociedades mixtas que eviten a paralización dun dos sectores máis activos de Galicia, aínda que rolda na memoria de moitos dos armadores o famoso preito hispano-británico da Merchan Shipping Act que finalizou cunha sentenza contraria aos intereses do Reino Unido e indemnizacións económicas para os armadores galegos de buques de bandeira británica.
Repetirase a historia de 1995?.
