“As anduriñas tecen e destecen historias nos túneles e a Garita de Riveira”. Antón Luaces

15 Setembro 2020

Coido que non coñezo persoalmente a Andrés Fariña, compañeiro na sección de Opinión deste diario dixital que é O Barbanza;  pero o asunto que analizaba no número de onte e que afecta a unha zona sensible dos montes de Riveira, é dabondo para amosarlle o particular agradecemento de quen, vai 65 ou máis anos, brincaba con outros moitos rapaces do meu tempo nos lombos das inmensas rochas dos Túneles e A Garita que aprendín a querer guiado por un mestre inesquecible: don Juan Emilio Álvarez de Prado quen, polo menos unha vez ao mes nos levaba de “descuberta” polos arredores da cidade de Riveira para, deste xeito, valorar o que tiñamos máis aló das rúas e o mar.

Con moito tino e sensibilidade, Andrés Fariña evoca esas vellas pedras que compoñen os rochedos dos Túneles e A Garita, espidas agora por mor da acción de home-propietario dos montes que eu, particularmente, sempre coñecín con grandes piñeiros resinosos que deixaban escorregar por entre os sucos da súa cortiza unha resina pegañenta que deixaba os dedos que a tocaban como se estiveran suxeitos por un esparadro case que irrompible. Deses mesmos piñeiros, un coñecido personaxe -Manuel O Orco- sacaba as piñas que vendía posteriormente polas casas para que en estas houbera sempre lume na cociña. Centos, milleiros de pinos -entre estes,  pinos mansos de saborosos piñóns- arrodeaban aquelas que eran para nós, os rapaces, deuses megalíticos que narraban as súas historías ao vento e este as levaba a todos os confíns do mundo após pasar polos recunchos e reviravoltas deses penedos que o propio vento tanguía e  semellaba ser o culpable de que unhas estivesen adosadas a outras formando catedrais nas que, segundo dicían os máis vellos, os antergos habitantes da zona rezaban e pedían -talvez ó Sol, cecais a un gran carballo- axuda para seguir cazando, labrando, vivindo. 
Neses lombos de pedra -dicían tamén os máis vellos do lugar- quedaban mostras do uso que deles facían, como aras de sacrificio, os antergos. Ou o que entendían como evidencia do paso polo lugar do Apóstolo Santiago e o seu miragoso cabalo, cuxas pegadas quedaran fondamente marcadas nos penedos. Mesmo houbo unha historia, que don Juan desbotou rápidamente, segundo a que A Garita era un lugar de reunión da veciñanza cando os viquingos atacaban a costa arousá, arrasando todo canto nesta había. Dende A Garita visionábase a costa e resultaba doado, en caso de necesidade, fuxir monte arriba ou monte abaixo, segundo a procedencia dos asaltantes normandos.

Mirador Garita

Andrés Fariña laiábase no seu artigo de onte da acción pouco sensible dos propietarios dos piñeiros que arrodeaban os Túneles e A Garita, monumentos pétreos que quedaron espidos en troques duns centos de euros. Con eles, cos piñeiros, fóronse posiblemente as pegadas de moitas e vellas xeracións de persoas que acudían -acudimos- a eses altares de pedra para tributarmos homenaxe e sentar as bases dunha historia nunca escrita que don Juan Emilio Álvarez de Prado inculcou en moitos cativos daquela Riveira dos anos 50 do século pasado que nos achegabamos a el na rúa con un disciplinado “que usted lo pase bien”, cruzando os brazos en sinal de respecto e agarimo ao tempo de dicilo.
Mágoa, Andrés Fariña, que a denuncia feita onte no dixital O Barbanza, non chegase a evitar o dano causado ao bosque, o piñeiral dos Túneles e A Garita. Como tampouco chegaría, posiblemente, a ese outro piñeiral que arrodeaba -entre Fondevila e Deán- a Cova do Fonforrón onde tamén nós -con Uco, Enrique, Paco. Domingos, etc.- relatabamos historias de piratas e almas en pena, santas compañas   de ida e volta que xogaban ás catro esquinas nos soños de noites de verán, cando as anduriñas aniñaban baixo os balcóns e facían os seus alardes tecendo e destecendo no espazo aberto da praza de Comspostela e o Malecón.
Oxalá sirva, compañeiro, para crear conciencia nos propietarios dos piñeiros.  

Outros artigos

O Concello de Ribeira reforza o alumeado público na rúa de Galicia

O Concello de Ribeira informou dun reforzamento do alumeado público nalgunhas contornas do centro urbano da cidade, concretamente no treito da rúa Galicia comprendido entre o Mercado Municipal e o cruzamento co Parque García Bayón. Segundo informaron fontes do...

+

“Cadaquén coa súa idea”. Luís Celeiro

Fóronse onte pola madrugada e arestora aínda non chegaron. Montaron nun avión para ir a “non seionde” e, despois, un tren de longo recorrido levaríaos a outro aeroporto,  para seguir o seuprograma de turismo ofertado por unha das máis importantes axencias de turismo...

+

“Good morning, Baltimore”. Antón Luaces

Este xoves foron recuperados outros dous cadáveres supostamente doutros tantos obreiros da maior infraestrutura marítima de Baltimore, considerada a de máis lonxitude de Estados Unidos, que foi derrubada o pasado martes polo portacontedores "Dalí", que bateu contra a...

+

El voto del BNG avala a Maduro”. José Castro López

El pasado día 17 el presidente venezolano, Nicolás Maduro, fue proclamado candidatodel chavismo para las elecciones de julio. Tres días después la Alta Comisionada de lasNaciones Unidas para los Derechos Humanos pedía un proceso electoral “transparente,inclusivo y...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Meus irmáns” – Xulio Xiz

“Meus irmáns” – Xulio Xiz

Fóronse meus dous irmáns: Mato, o maior, e Santi, o pequeno. O maior, morreume hai unhas semanas. O máis novo, o día do Pai. Se Xesús tivo vida longa e froitífera, Santi foise moi cedo despois de poñer unha pica en Bristol. Os tres somos tamén agora irmáns en terra:...