Lestrobe acolle este venres a presentación da revista Follas Novas

21 Febreiro 2020

A Fundación Rosalía de Castro presenta hoxe venres Ôs 20 horas no Pazo de Lestrobe (Dodro) o número 4 da revista Follas Novas, que inclúe unha carta inédita de Rosalía de Castro, dentro dos actos rosalianos realizados con motivo do Día de Rosalía.
A misiva vai dirixida a JosƩ Villaamil y Castro (1838-1910), amigo e
colaborador de MurguĆ­a. Foi descuberta por Pablo Carou Barros, quen
dedica un artigo na revista ao estudo desta polifacƩtica figura monfortina, e Ʃ publicada e estudada por Anxo Angueira [ao final desta nota poden
descargar o no 4 da revista e ler a carta e os artigos sobre ela]. AĆ­nda que
carece de lugar e data, a carta pode situarse entre 1865 e 1866 en
Compostela.
Nela Rosalía contesta sobre o tema do uso do sombreiro ou da mantilla no teatro e emite un xesto de cordialidade que abre as relacións Murguía-
Villaamil ao conxunto dos dous casais. Por outro lado, di RosalĆ­a que “no voy nunca al teatro”, o que fai que no artigo se estude o teatro en
Compostela nestes anos e se volva a revisar a relación de Rosalía co teatro
e co Liceo de La Juventud.
A carta vƩn sumarse Ɣs 16 coƱecidas e enriquece un epistolario que debeu
ser sen dúbida moi rico e extenso. Anxo Angueira, presidente da Fundación
RosalĆ­a e estudoso da sĆŗa obra, explica que ā€œo repertorio de cartas que
conservamos Ć© moi escaso, asĆ­ que calquera cousa nova Ć© importante. A
aparición deste escrito demostra que hai un caudal de correspondencia
aĆ­nda por descubrir, aĆ­nda que moita dela Ć© seguramente xa irrecuperableā€.
O estudo de Anxo Angueira demostra ā€œata certo punto a autonomĆ­a de
Rosalƭa [a respecto de Murguƭa] e que con toda seguridade mantiƱa
relacións autónomas. Aínda que a relación é entre Murguía e Villaamil,
Rosalía ten un xesto de amabilidade e de querer abrir esa relación ao
conxunto desas dĆŗas parellasā€.

Eis o texto da carta:

Castro (RosalĆ­a)
Murguia no estĆ” en casa y me tomo la libertad de contestar
Ɣ la atenta de V, diciƩndole que aun que no voy nunca al teatro
tengo entendido que en esta poblacion se estila mas ir a cuerpo que
con sombrero o mantilla, ya sea a palco o luneta aun cuando en
una forastera todo esta admitido.
Tan pronto venga Murguia que no debe tardar, le hare presente la
atención de V. y el le darÔ en persona las gracias y la respuesta.
Tengo la satisfaccion de ofrecerme con esto su servidora
y de demostrarle mi sentimiento, por no haber podido visitar Ć” su
apreciable SeƱora a quien se servira hacer presente mis respetos,
contando V a si mismo con una servidora y amiga.
QB S M
Rosalia Castro de Murguia

No texto sorprende asemade a afirmación de non ir nunca ao teatro nunha
persoa que foi actriz amadora tanto de moza coma de casada. ā€œSe cadra o
que se ofrecĆ­a no Teatro Principal daquel tempo non era do seu intereseā€,
aventura Angueira, que tamĆ©n indica que a misiva demostra que ā€œen 1860
continĆŗa coas sĆŗas relacións co Liceo de la Juventudā€.
A cuestión do chapeu e da mantilla non Ć© tampouco baladĆ­. SubliƱa Angueira que non Ć© unha cuestión só de moda, senón polĆ­tica: ā€œA mantilla estĆ” ligada ao tradicionalismo e o sombreiro Ć” apertura e ao afrancesamento. Ela mesma sempre foi a pelo, nunha acción ideolóxica moi claraā€.
Número 4 de Follas Novas O número 4 da revista de estudos rosalianos Follas Novas tamén ofrece en varias das súas seccións unha homenaxe a Carvalho Calero, un dos grandes estudosos da vida e da obra rosalianas, entre outros artigos asinados por Teresa López, Xurxo Martínez ou Victorino Pérez Prieto, entre outros.

Revista de estudos rosalianos

Outros artigos



Publicidade



Revista en papel



Opinión

“IdeologĆ­a, vs, pensamiento creativo”. Manuel Dominguez

“IdeologĆ­a, vs, pensamiento creativo”. Manuel Dominguez

Cualquier parecido con la realidad es mera coincidencia Yo les sugiero que antes que yo hable, ellos se presenten. Uno me dice que en su juventud llegó a tener el libro rojo de Mao, fue trotskista, castrista, simpatizaba con LCR la Liga, admirador del Che, comunista,...

“O primeiro paso”. LuĆ­s Celeiro

“O primeiro paso”. LuĆ­s Celeiro

Os cregos din que o do compromiso a longo prazo e para sempre Ć© o valor principal que outorga o casamento pola igrexa. MarĆ­a Mercedes da Orde, casada e divorciada varias veces, di, sen falar, sen levantar a voz, case como se escoitaramos o seu pensamento,ā€œvaiche boa!...