A Fundación RosalĆa de Castro presenta hoxe venres Ć”s 20 horas no Pazo de Lestrobe (Dodro) o nĆŗmero 4 da revista Follas Novas, que inclĆŗe unha carta inĆ©dita de RosalĆa de Castro, dentro dos actos rosalianos realizados con motivo do DĆa de RosalĆa.
A misiva vai dirixida a JosƩ Villaamil y Castro (1838-1910), amigo e
colaborador de MurguĆa. Foi descuberta por Pablo Carou Barros, quen
dedica un artigo na revista ao estudo desta polifacƩtica figura monfortina, e Ʃ publicada e estudada por Anxo Angueira [ao final desta nota poden
descargar o no 4 da revista e ler a carta e os artigos sobre ela]. AĆnda que
carece de lugar e data, a carta pode situarse entre 1865 e 1866 en
Compostela.
Nela RosalĆa contesta sobre o tema do uso do sombreiro ou da mantilla no teatro e emite un xesto de cordialidade que abre as relacións MurguĆa-
Villaamil ao conxunto dos dous casais. Por outro lado, di RosalĆa que “no voy nunca al teatro”, o que fai que no artigo se estude o teatro en
Compostela nestes anos e se volva a revisar a relación de RosalĆa co teatro
e co Liceo de La Juventud.
A carta vƩn sumarse Ɣs 16 coƱecidas e enriquece un epistolario que debeu
ser sen dúbida moi rico e extenso. Anxo Angueira, presidente da Fundación
RosalĆa e estudoso da sĆŗa obra, explica que āo repertorio de cartas que
conservamos Ć© moi escaso, asĆ que calquera cousa nova Ć© importante. A
aparición deste escrito demostra que hai un caudal de correspondencia
aĆnda por descubrir, aĆnda que moita dela Ć© seguramente xa irrecuperableā.
O estudo de Anxo Angueira demostra āata certo punto a autonomĆa de
RosalĆa [a respecto de MurguĆa] e que con toda seguridade mantiƱa
relacións autónomas. AĆnda que a relación Ć© entre MurguĆa e Villaamil,
RosalĆa ten un xesto de amabilidade e de querer abrir esa relación ao
conxunto desas dĆŗas parellasā.
Eis o texto da carta:
Castro (RosalĆa)
Murguia no estĆ” en casa y me tomo la libertad de contestar
Ɣ la atenta de V, diciƩndole que aun que no voy nunca al teatro
tengo entendido que en esta poblacion se estila mas ir a cuerpo que
con sombrero o mantilla, ya sea a palco o luneta aun cuando en
una forastera todo esta admitido.
Tan pronto venga Murguia que no debe tardar, le hare presente la
atención de V. y el le darÔ en persona las gracias y la respuesta.
Tengo la satisfaccion de ofrecerme con esto su servidora
y de demostrarle mi sentimiento, por no haber podido visitar Ć” su
apreciable SeƱora a quien se servira hacer presente mis respetos,
contando V a si mismo con una servidora y amiga.
QB S M
Rosalia Castro de Murguia
No texto sorprende asemade a afirmación de non ir nunca ao teatro nunha
persoa que foi actriz amadora tanto de moza coma de casada. āSe cadra o
que se ofrecĆa no Teatro Principal daquel tempo non era do seu intereseā,
aventura Angueira, que tamĆ©n indica que a misiva demostra que āen 1860
continĆŗa coas sĆŗas relacións co Liceo de la Juventudā.
A cuestión do chapeu e da mantilla non Ć© tampouco baladĆ. SubliƱa Angueira que non Ć© unha cuestión só de moda, senón polĆtica: āA mantilla estĆ” ligada ao tradicionalismo e o sombreiro Ć” apertura e ao afrancesamento. Ela mesma sempre foi a pelo, nunha acción ideolóxica moi claraā.
NĆŗmero 4 de Follas Novas O nĆŗmero 4 da revista de estudos rosalianos Follas Novas tamĆ©n ofrece en varias das sĆŗas seccións unha homenaxe a Carvalho Calero, un dos grandes estudosos da vida e da obra rosalianas, entre outros artigos asinados por Teresa López, Xurxo MartĆnez ou Victorino PĆ©rez Prieto, entre outros.
