Sergio Pazos homenaxea o oficio de afiador este domingo na Pobra

05 Decembro 2019

O galego Sergio Pazos, actor, humorista, presentador e monologuista, vai estar este 8 de decembro no Teatro Elma da Pobra (ás 19.00 horas) representando o seu espectáculo Afiando con humor. A obra, que é de balde, é unha proposta na que o actor ourensán debulla as cousas do mundo a través dunha das nosas máis antigas e representativas profesións: a do afiador.

O actor aproveita que vén de Ourense, coñecida como a “terra da chispa” (por ser terra de afiadores), e métese na pel dun deles para contar á xente quen son, de onde veñen e onde van estas persoas que “sempre percorreron o mundo contando historias do que vían, do que vivían e do que escoitaban”.

Segundo explica o Concello da Pobra, impulsor desta nova cita cultural (a través da Concellería de Cultura en colaboración coa Deputación da Coruña), Afiando con humor é un espectáculo de narración oral onde se pretende “dignificar, recuperar, e falar da vida destes profesionais ancestrais”, unha vida itinerante, dura, solitaria ás veces, pero “unha vida chea de orgullo” e, tamén, de historias que contar.

Sergio Pazos reivindica así un xeito de traballar e vivir que se está a perder para sempre na nosa terra, aínda que tamén é certo que en certa maneira os seus modos profesionais seguen aínda vixentes: “Non hai que esquecer que o afiador é o primeiro emprendedor, o primeiro autónomo, o primeiro emigrante, ou como dirían naquel anuncio da televisión: tres nun”.

Outros artigos

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Premios Lois Peña Novo” – Xosé González Martínez

“Premios Lois Peña Novo” – Xosé González Martínez

Este ano as asociacións integrantes do Colectivo Galeguizar Galicia están a desenvolver moitas iniciativas novidosas para incentivaren o uso da lingua galega en todos os eidos nos que están presentes. Por poñermos un exemplo, a Irmandade Xurídica Galega, que celebrou...

“La historia de Fuente Seca” – Manuel Domínguez

Dejadme contar la historia de Fuente Seca . La pequeña aldea se estaba muriendo de soledad y abandono. El parque solitario, el silencio de la mañana y la tarde, tanto era así que hasta el rio no cantaba. La escuela cerrada, como cerrada la alegría de los viejos del...

O Barbanza
Resumo de privacidade

Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerche a mellor experiencia de usuario posible. A información das cookies almacénase no teu navegador e realiza funcións tales como recoñecerche cando volves á nosa web ou axudar ao noso equipo para comprender que seccións da web atopas máis interesantes e útiles.