Pedro Sánchez, secretario xeral do PSOE e presidente do Goberno español, foi claro e contundente na rolda de prensa -a primeira por el celebrada ao respecto- para ofrecer apuntamentos que permitan ao pobo español coñecer se vai ou non continuar presidindo o Executivo após a expulsión do Partido Socialista Español do exministro de Transportes José Luís Ábalos e o cesamento de Santos Cerdán como secretario de organización do mesmo partido.
A estes cambios na estrutura do Goberno e do PSOE, un desafío: Pedro Sánchez oferta á oposición a convocatoria, diante das solicitudes por estas de novas eleccións parlamentarias, a presentación dunha moción de censura ou, no seu defecto, a dunha cuestión de confianza, ambas as dúas opcións que PP e VOX rexeitan aceptar por sí mesmas dado que a suma de representantes de ambas as formacións -sen contar con outros apoios na Cámara baixa- non outorgan a PP e VOX a maioría necesaria para estes superar os votos que, na actualidade, ten a coaligación PP-VOX.
Non sei se decisións deste tipo conforman o espírito básico do “Manual de Resistencia” deseñado en formato libro polo propio Pedro Sánchez. Tampouco, a ciencia certa, sei do grao de aceptación que a executiva socialista concedeu na tarde deste luns ás propostas que o secretario xeral do seu partido fixo. Mais o certo é que Sánchez non semella ser ese político que a oposición presenta como apegado ao cargo porque xa evidenciou en distintas oportunidades que conta con moitas posibilidades de que, en calquera reviravolta do camiño político, perda o nomeamento.
A día de hoxe, nen unha moción de censura, nen unha cuestión de confianza. abondan para vencer a resistencia de manual que Pedro Sánchez emprega maxistralmente para seguir ao temón deste barco chamado España que Santiago Abascal tenta patronear e que Núñez Feijoo non goberna porque “non quere”.
Que facer, logo?: agardar ás próximas eleccións por se aparecen no camiño novos atrancos que axuden a agatuñar aos aspirantes?.