“A morte do cadelo”. Luís Celeiro

15 Xuño 2025

Morreu o seu can, Xambrailo, e aínda anda coa dor no peito, nos ollos mollados, no corazón
e na alma. A súa alma é tan grande que o ocupa todo, o que se ve e o que está detrás do
que se ve, o de arriba e o de abaixo. El di, con toda a súa sabedoría no falar e con grande
elocuencia, que a alma de Xambrailo era máis grande que a del mesmo. Meu Deus! Como
sería?
O veterinario explicábao con poucas palabras: “morreu e non hai nada que facer, todas as
súas funcións biolóxicas están paradas de forma irreversible”. El estaba acentuando a
atención na ausencia das actividades cardíacas e respiratorias. Tiña seguridade total de que
aquel cadelo morrera. E así era. Foise como un paxariño.
Na parroquia, ninguén fixo caso. A veciñanza miraba, relía e atendía á filosofía, unha parte
era daquelas correntes que interpretaban a morte como aquel feito que dá sentido á vida;
outra non, máis materialista, interpretaba a morte como final absoluto da existencia.
Epicuro de Samos, filósofo anterior ao cristianismo, pensaba que non había que
preocuparse da morte, “cando existimos -dicía- a morte non está presente, e cando ela está
presente xa non existimos”. Que lles parece esta reflexión do filósofo grego?
Ao can ou á vaca non lles importa tanto. Pero, como seres socias e integrantes de grupo, a
morte dun achegado entristécelles, moléstalles e dóelles. Na memoria deste escribidor está
gravado un suceso, a morte repentina de Parda, aquela vaca leiteira e traballadora que era
como a alma da familia, como a conciencia da xente aldeá. Araba nas leiras, andaba no
prado, enchía os cántaros de leite e mantiña un cucho por ano.
A morte daquela vaca deixou sen alento a propios e a estraños. Choraron todos os da
parroquia e os máis vellos téñena no maxín. Para eles, Parda está no prado pacendo e os
nenos do lugar, ruando con ela.
A ONU calcula que ao longo de 2025, máis de trescentos millóns de persoas necesitarán
axuda humanitaria. “Isto non vai ben, di a Tía Manuela, aumentan os conflitos, as guerras e
as mortes”. Segundo datos aportados pola ONG Armed Conflict Location and Event Data
(ACLED), a violencia política aumentou 25% en todo o mundo, en 2024, en comparación co
ano anterior, con máis de duascentas vinte mil persoas mortas. Entre tanto, hai quen chorar
a morte do cadelo.

Outros artigos

“Unha cea, unha proposta e un inasumible candidato”. Antón Luaces

O xuíz da Audiencia Nacional Antonio Piña deu orde de abrir dilixencias previas pola querela presentada contra o primeiro ministro de Israel, Benjamin Netanyahu e outros altos mandos militares dese país, para responderen da abordaxe do barco Madleen, integrante da...

+

“Del veraneo a las vacaciones”. Javier García Sánchez

En mis recuerdos está más que presente el modo conel que se nos premiaba al final del curso escolar yque todos conocíamos como veranear. Eran variosmeses de veraneo de infancia y juventud quediscurrían en una de las playas más emblemáticas.En mi caso la que se conocía...

+

“En defensa de Occidente” – José Antonio Constenla

Europa se ha vuelto un continente cansado, de sí mismo, de sus símbolos, de su pasado. Lo que alguna vez fue un faro de civilización, una sinfonía de culturas, hoy parece atrapada en la melancolía de quien ya no cree merecer su legado. El desarraigo se ha convertido...

+

Publicidade

Castiñeiras

Revista en papel

Opinión

O Barbanza
Resumo de privacidade

Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerche a mellor experiencia de usuario posible. A información das cookies almacénase no teu navegador e realiza funcións tales como recoñecerche cando volves á nosa web ou axudar ao noso equipo para comprender que seccións da web atopas máis interesantes e útiles.