“Chamástesme para levar unha cruz”. Antón Luaces

10 Maio 2025

Estas foron palabras pronunciadas o xoves polo novo Papa, en Roma. E eu penséi: “e que Cruz!”. 

Millóns de persoas en todo o mundo, católicos ou non, seguiron -seguimos- as deliberacións que, no Vaticano, tiñan lugar para a designación do máximo mandatario da igrexa católica. 

Dende que nacín, tiven coñecemento de Pío XII (1939-1958), Juan XXIII (1958-1963), Pablo VI (1963-1978), Juan Pablo I (1978), Juan Pablo II ¡(1978-2005), Benedicto XVI (2005-2013), Francisco (2013-2025) e, actuamente, León XIV. E dos que gardo memoria por circunstancias máis que relixiosas vivenciais, Juan XXIII e Francisco son os que máis e mellor bulen  na miña memória. 

Dou por suposto que o recén elixido Papa, o estadounidense/peruano Robert Prevost, pode ser para min o terceiro nun mundo globalizado. UJn mundo no que León XIV comezou a falar das persoas, da terra e da paz nun momento e circunstancia nos que tantos mandatarios falan sen parar de sí mesmos sen ter en conta en absoluto os dereitos dos demáis. Dous exemplos entre moitos: as guerras entre Ucraína e Rusia e Israel e Palestina, ás que se sumaron esta mesma semana -nun enfrontamento que non é novo- India e Paquistán, un conflito entre dous países teóricamente irmáns,  ambos os dous posuidores de armamento nuclear, que non dan acordado un reparto axeitado do territorio de Cachemira, co Reino Unido coma mero espectador.  

Non é este, evidentemente, o mellor panorama para o recén chegado representante de Deus na Terra e cun presidente -o do seu país natal- que teño moi serias dúbidas sobre se os seus intereses persoais e os que lle corresponden como presidente electo de USA, casan cos postulados expostos o xoves desde a fiestra central da catedral de San Pedro e que, como dicía anteriormente, semellan non “casar” cos predicados de Donald Trump, quen demandaba un Papa estadounidense para este novo perìodo da Humanidade. 

Pregúntome -e sei que non corresponde aínda facelo- se León XIV vai ser quen de aturar este mundo tan distinto ao por el vivido coma misioneiro: un home de paz cunha pesada cruz de guerra ás costas coa que talvez non poda se ese mundo non xira sobre o seu eixo para lle facer posible a compatibilidade dos conceptos. 

Outros artigos

“¿Quién da más?”. José Luís Calo

El gobierno de Goretti Sanmartín (BNG) en el Ayuntamiento de Santiago deCompostela está implementando una política de vivienda pública con el objetivo decrear un parque residencial municipal, lo cual es perfecto, más cuando Galicia estáexperimentando una situación...

+

“Toda una vida” – José Manuel Pena

La dejó su novio cuando, con 18 años, se quedó embarazada. Más trabajo y mayor responsabilidad, a lo que ya estaba acostumbrada desde los 10 años. No se olvida de que, estando en el vientre de su madre, su padre se marchó a Cuba y nunca más regresó. Su existencia no...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Quen o diría?. Luís Celeiro

“Quen o diría?. Luís Celeiro

Era ao empezar a primavera, cando -como vostedes saben- todo o sangue se altera, as veasnon son quen de contelo, vai por fóra e nótase na faciana dos axentes revestida deautoridade e na do paisano que, pola impaciencia do uniformado, ten que agachar a cabezae marchar...

O Barbanza
Resumo de privacidade

Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerche a mellor experiencia de usuario posible. A información das cookies almacénase no teu navegador e realiza funcións tales como recoñecerche cando volves á nosa web ou axudar ao noso equipo para comprender que seccións da web atopas máis interesantes e útiles.