Elas son as cantareiras, van ledas e aledan ao entorno, cantan e bailan, tocan e falan. Son
das nosas, recoñecidas e apreciadas por todos. A Real Academia Galega (RAG) neste ano
2025 dedícalles o Día das Letras Galegas, para orgullo de todos os cultivadores e defensores
da cultura popular, para orgullo de nós. A RAG personaliza esta homenaxe en Adolfina e
Rosa Casás Rama, de Cerceda; Eva Castiñeira Santos, de Muxía, e en catro pandeireteiras de
Mens (Malpica), Manuela Lema, Teresa García Prieto, Prudencia e Asunción Garrido
Ameixenda.
Ana Boullón e Antón Santamarina publican na páxina da Academia cadanseu artigo sobre
este particular, “Da tradición á vangarda” e “Cantar para gañar galegofalantes”,
respectivamente. En ambos casos dan conta da importancia e do enraizamento destas
manifestacións culturais no ser de Galicia, coa poesía e a música en perfecta harmonía e
inseparables dende a idade media.
Todos contentos porque esta é “unha homenaxe ao pobo que mantivo viva a lingua e o
relevo dunha tradición”. A Academia, segundo puxo de manifesto Víctor F. Freixanes, quere
facer coas Letras Galegas deste ano un “recoñecemento ao propio pobo galego que durante
séculos mantivo viva a nosa lingua, e en particular ás persoas que crearon de forma
anónima a poesía popular”, fundamentalmente mulleres de aquí e de acolá.
Henrique Monteagudo, académico veterano e recentemente elixido presidente (4 de abril
de 2025), presidirá o dezasete de maio o pleno extraordinario da Academia en Malpica de
Bergantiños e alí están previstas tamén, a modo de alocucións, as intervencións de Ana
Boullón, Antón Santamarina e Xesús Alonso Montero. Serán, a bo seguro, magníficas e
interesantes leccións, para seguir e recordar.
Esta homenaxe servirá para que o mundo, e mesmamente as persoas de orixe galega ou
que viven en Galicia, saiban da nosa riqueza musical, da súa diversidade e das investigacións
sobre a mesma. O Cancioneiro Popular Galego de Dorothé Schubarth e Antón Santamarina,
promovido pola Fundación Barrié, é unha das obras senlleiras que debemos coñecer e
difundir.
A Música, a poesía e a cultura popular son como a memoria cantada do pobo que traballa,
que soña, que respecta o pasado e mira para o futuro. “Son, como di a Tía Manuela,
alicerces fundamentais da identidade colectiva”. Parabéns!
“A la mujer se la ama, o se le teme” – Manuel Domínguez
A la mujer se la ama, o se le teme. En sociedades primitivas mucho más, en Occidente, la cosa va cambiando. En el mundo de los talibanes, las niñas no tienen opción al estudio, ¿razones? Han observado que allí, donde la mujer puede crear, gestionar, allí donde la...
