“Comunidade de montes” – José Manuel Pena

07 Febreiro 2025

As Comunidades de montes desenvolven un importante labor social nos espazos rurais, ademais de ser unhas ferramentas comunitarias e veciñais fundamentais para afrontar a realización de diferentes melloras nas parroquias. Para iso necesítase realizar unha boa xestión e ademais implicar aos veciños nas diversas actividades sociais, comerciais, culturais ou de calquera outro tipo.

Os problemas tamén forman parte do funcionamento destas entidades e así a propia Comunidade de Montes en Man Común de Olveira está a sufrir e vivindo, desde hai algún tempo, un conflito como consecuencia do malestar por parte de numerosos comuneiros que demandan unha maior de transparencia e claridade na xestión e o escrutinio das contas anuais da entidade veciñal. Remitiron diversas circulares aos membros da xunta directiva, mesmo ás propias Consellería do Medio Rural e de Medio Ambiente da Xunta de Galicia en busca de aclaracións pero, ata o momento, obtiveron o silencio como resposta.

Este grupo de comuneiros, ante o sentimento de indefensión que padecen, decidiron acudir aos medios de comunicación, para denunciar publicamente o que eles consideran unha vulneración e incumprimento dos estatutos, da propia Lei de montes de Galicia e da pasividade mantida por parte dos responsables autonómicos, nesta materia. Atopáronse con que a televisión pública de Galicia, Televisión de Galicia (TVG), pechoulles as portas para poder expresarse con liberdade, ao parecer por directrices que partiron do máximo responsable do medio público.

A creación de locais socioculturais comunitarios; o proporcionar servizos á parroquia, dos que non dispón; o mantemento de acceso aos núcleos de poboación; a creación de zonas de esparexemento; a prevención dos lumes forestais así como a xeración de emprego e o desenvolvemento de actividades para a xestión dos seus recursos propios, son algunhas dos importantes labores que desenvolven as comunidades de montes de aí a importancia en manter unha implicación directa dos veciños e a transparencia na xestión, por parte dos seus órganos de dirección.

Outros artigos

“Quen manda aquí?”. Luís Celeiro

Non se sabe. Moitos non saben, nin queren saber, onde está o poder. En Grândola, VilaMorena, segundo o cantar de José Afonso, “o povo é quem mais ordena”. Aquí e agora,quen manda? E aqueles que mandan, que pretenden? Sería moi interesante que PedroSánchez...

+

“Paraísos fiscais” – José Manuel Pena

Que a riqueza no mundo esta mal repartida, é unha realidade incuestionable. Cada día hai unha maioría de pobres fronte a unha minoría, cada vez máis ricos. A desigualdade social, na maior parte dos países, é evidente e cada vez alárgase máis a brecha. Son moitas as...

+

“In memoriam” Manuel Amor

Tal como adiantamos en "O Barbanza" este domingo faleceu don Manuel Amor, o profesor de matemáticas cofundador do Colexio Galaxia en 1963. Como homenaxe traemos hoxe esta entrevista publicada no número 2 da revista do Colexio Galaxia publicado en marzo de 1975 e feita...

+

Pesar en Ribeira e comarca pola morte do profesor “Manolo Amor”

Pesar en Ribeira polo pasamento do histórico profesor Juan Manuel Amor Bouza. Un dos fundadores do Colexio Galaxia, o profesor Manuel Amor deu clases de matemáticas a varias xeracións de alumnos de Ribeira e concellos limítrofes durante a década dos anos 60, 70, 80 e...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Adivinado la profesión”. Manuel Dominguez

“Adivinado la profesión”. Manuel Dominguez

Cierto día un residente y yo nos trasladamos a la capital del imperio, es decir Madrid. Un placentero viaje en tren Al acercarnos a Castilla un hermoso manto de oro embellecía el paisaje, es decir campos de trigo, que tocaban el cielo, hermoso paisaje. Mas allá, me...

“Recado de escribir para Álvaro Mutis”. Alberto Barciela

“Recado de escribir para Álvaro Mutis”. Alberto Barciela

Hasta Cartagena de Indias llegaremos para “entregar ciertos mensajes, disolver ciertas frágiles certezas y dejarnos en el desamparo de inconfesables perplejidades”. Ojalá nuestras palabras, los abrazos en el reencuentro fraternal nos permitan, como la insistente...