“Xustiza, traballo e salario”. Luís Celeiro

17 Xaneiro 2025


Segundo os datos achegados polo Instituto Nacional de Estatística (INE), as persoas
ocupadas (traballadoras) en 2024 superaron os vinte e un millóns, unha cifra que se
pensaba inalcanzable, pero que aí está, para darlle lustre á acción dos responsables de crear
emprego. En base a estes datos oficias, presentados con bombo e pratos sonoros, e cun par
de simples operacións, calquera pode ver o enorme gasto na redución de media hora de
traballo cada día.
Un xestor autónomo co seu lapis de carpinteiro na man dereita e unha táboa pulida
suxeitada coa esquerda, facía as contas desta maneira: Con once meses de traballo cada ano
e vinte e dous días laborables ao mes, cada traballador reduciría 120 horas por ano e os
vinte e un millóns de traballadores reducirían 2.520 millóns de horas.
Moitos cartos. Se se valora unha hora de traballo a dez euros, serían 25.200 millóns de
euros cada ano, unha cifra que fai calar a calquera, mentres repenican as campás de tódalas
igrexas, co seu badalo pendurado; zoa o vento do sur e bruan os bois de pura raza galega,
alí, na corte do medio.
Quen pretende reducir a xornada laboral está buscando animadoras para a distracción,
entretemento e diversión delas e deles. Efectivamente hai que proporcionar á cidadanía
preparación adecuada para o consumo de ocio, para ter algo que facer, para aguantar as
ganas de tirar e seguir tirando para adiante, sen derrubarse nas proximidades de cadaquén,
no foso escuro onde caen os parados, os que traballan e non gañan, os fixos descontinuos,
os que buscan pan e salario, os que pretenden encher o tempo con actividades de tempo
libre.
Ao parecer, no ano 2023, a xuventude destinou algo más dun terzo do seu orzamento a
partidas relacionadas con desprazamentos, tempo libre e ocio, moito más que á cultura. O
informe do Banco de España indica claramente que a riqueza neta por parte da mocidade é
menor que a dos seus homólogos de xeracións anteriores.
Pero o traballo é traballo e as axudas ou subvencións, como di a Tía Manuela, “son pan para
hoxe e fame para mañá”. A sociedade debería defender e seguir o ditame da Organización
Internacional do Traballo (OIT), impulsar a xustiza social e promover o traballo decente, os
salarios xustos e protección social para todos.

Outros artigos

“O forno de leña”. Luís Celeiro

Os daquela xeración que naceron antes dos anos sesenta do século pasado (moi lonxe e moicerca, ao mesmo tempo) lembran como se facía o pan de cada día nos fornos de leña. Decada día ou de cada mes. Lembran o pan prestado polo veciño e saben que se devolvía aococer,...

+

“La palabra” – Manuel Domínguez

Las palabras, las palabras pueden ser fuego que quema, agua que inunda, frio que congela o tibio como el primer amanecer. Al niño, le dices un cuento y se lo cree, le dices que el ratoncito Pérez vendrá al amanecer dejar unas golosinas en su primer diente caído, y lo...

+

“A vivenda” – José Luis Calo

A falta de acceso a unha vivenda digna, adecuada e accesible impide a loita contra a pobreza en Galicia. UCIN Galicia ve moi necesario accións e medidas políticas e institucionais, tanto a nivel nacional como autonómico e local que garantan o dereito a unha vivenda e...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Sindicatos contra la oposición”. José Castro López

“Sindicatos contra la oposición”. José Castro López

UGT y CC.OO estaban hibernados y despertaron el domingo con la convocatoria demanifestaciones contra la oposición, sobre todo contra el Partido Popular por votar NOal decreto “ómnibus”, y las mantuvieron después de que esta formación anunciase el SIa la subida de las...

“Polas nubes” – Xulio Xiz

“Polas nubes” – Xulio Xiz

Hai algo menos dun século, España espertou ao turismo de calidade promovendo a construción de Paradores en edificios históricos, ao nivel preciso para recibir visitantes de alto nivel adquisitivo. E cando o turismo funcionou á perfección, con estas instalacións...