A campaña das Persoas sen Hogar, promovida por Cáritas e cuxo día central terá lugar o domingo 27 de outubro, ten como lema “Camiñemos xuntos”, e para a súa realización contouse coa participación de persoas en situación de rúa.
Foron elas quen en primeira persoa falaron de quen é, cal é a súa historia, que piden como individuos,
comunidades e sociedade en xeral faise especial fincapé no Camiño de Santiago que é longo e cheo de obstáculos. Trátase dunha persoas sen fogar que ten 52 anos que como el menciona deixou atrás moitas pegadas de soidade e incomprensión, historias de vidas rotas cheas de dor e desesperanza. Lembra que se teñen que enfrontar a numerosas dificultades para acceder a unha vivenda, a un emprego ou, simplemente, para saír da invisibilidade á que a sociedade os somete habitualmente
Acompañamento
Cáritas Española acompañou o ano pasado a 42.336 persoas sen fogar, un 7,2% máis que o ano anterior, segundo a Memoria de actividades. Dous de cada dez son mulleres e a metade delos atendidos son de nacionalidade española. O 29,9% das persoas sen fogar declara ademais non ter ningunha fonte de ingresos.
Como referencia sinalar que ao longo do ano pasado no centro Vieiro de Cáritas Diocesana de Santiago foron
atendidas 445 persoas, que a media diaria das atencións supera o medio centenar e que se segue producindo un aumento de mulleres atendidas.
Moitos obstáculos
Ao longo dun ano, unha trintena de persoas que participan nos programas de persoas sen fogar de diversas
Cáritas diocesanas, entre elas Santiago, compartiron a súa realidade vital e dificultades para dar forma a esta
campaña, cuxo principal obxectivo é a sensibilización social.
A falta dun teito obriga a estas persoas para afrontar a diario unha serie de obstáculos que impiden a súa integración plena na sociedade. Entre elas destacan, a falta de intimidade, as dificultades de acceso a un traballo decente e a unha vivenda adecuada, as trabas para acceder aos trámites da administración pública, por exemplo o empadroamento, ou os problemas de saúde física e mental
Sinhogarismo
No manifesto feito público entre outras cuestións sinálase con contundencia que “somos persoas en situación
de sinhogarismo, cada unha de nós está a percorrer un longo camiño de encontro cara á inclusión efectiva na
sociedade, cara ao logro das nosas metas, cara á mellora das nosas vidas e das comunidades que nos arroupan”.
“Somos homes e mulleres, novas, persoas migrantes, persoas con discapacidade, traballadores pobres, que chegamos ata aquí desde diferentes lugares e circunstancias”, sinalan noutro apartado, Desde esta realidade creouse a Estratexia Nacional contra o sinhogarismo en España (2023-30), piden que debe converterse en lei de obrigado cumprimento se se pretenden dar pasos cara a adiante.
