O dito é ben certo. E no que atinxe ao mar, moito máis.
Galicia precisa, dende vai anos, un director/a xeral de Pesca que, as ordes dun conselleiro/a do Mar ou de Pesca, coordinen o labor que lles corresponden en concordancia co sector pesqueiro que, dende vai anos -etapa de Manuel Fraga na presidencia da Xunta, de López Veiga na Consellería de Pesca (con todas as críticas habidas e por haber ao seu labor) e Juan Caamaño como director xeral de Pesca- non atopan o vieiro que conduza ao sector extractivo ao lugar que lle corresponde.
Aínda que o levo dito en moitas ocasións, vou repetilo unha outra vez: no mar ainda quedan posibilidades de pesca dabondo como para que a frota actual se manteña viva; e se non hai remuda para as tripulacións, fixen salarios axeitados ao traballo que os mariñeiros realizan e comprobarán como de repente aparecen as vocacións.
Sen ese bo director, a orquestra da pesca de Galicia non coordina, non afina, non interpreta axeitadamente a obra que figura no atril.
Desafina, e os barcos van ao despezamento.
E na Consellería do Mar, consciente ou inconscientemente, están a contribuir con todas as gañas a que este prognóstico se faga realidade: a día de hoxe, a Xunta está disposta a seguir dandio a batalla para que a pesca sexa unha das prioridades do Bloque Comunitario, disque.
A prol deste obxectivo, considera o Goberno galego que “o nomeamento dun comisario e dun director xeral de Asuntos Marítimos e de Pesca será decisivo para que os asuntos pesqueiros teñan a dimensión que se merecen nos órganos de decisión comunitarios”.
E que pasa en Galicia, logo?. Está a facerse o que serviría como exemplo á UE para acadar esa dimensión que reclama o actual conselleiro do Mar, Alfonso Villares, máis decidido defensor, ao parecer, da acuicultura que da pesca?.
A eses retos sinalados polo conselleiro, súmanse, dí Villares, “outras demandas que lidera Galicia e que pasan polo apoio ao sector na súa transición cara á neutralidade en carbono, por unha lexislación e unha PPC equilibrada e por impulsar a eclnkmñia azul, garantindo a boa gobernanza e a sustentabilidade oceánica”.
O conselleiro Villares apela á responsabilidade de todos: institucións, gobernos e entidades privadas. En ningún caso, o conselleiro cita á Xunta e á Consellería da que se responsabiliza. E tampouco cita á acuicultura, sector absolutamente minoritario nesta Comunidade Autònoma se excluimos o cultivo do mexillón e para o que sempre hai recursos económicos que non existen para a pesca, sector este que aporta moito máis que o da acuicultura económica e socialmente.
O dito: un bo director na orquestra galega, e a sinfonía europea soará sen problemas de afinación e interpretación da partitura. Por certo: canto tempo pasou dende a última visita a esta comunidade dun comisario europeo de Pesca?, canto tempo leva a Consellería do Mar/Pesca sen ir a Bruxelas?.
Antes había unha comunicación directísima….
