“Mato, meu irmán maior”. Xulio Xiz

13 Febreiro 2024

Non teño irmáns, pero coido ter idea cabal do que significan na vida de calquera persoa. E cando onte me preguntaron que era para min Xesús Mato dixen que era como meu irmán maior.

Non digo “irmán máis vello”, porque Mato nunca foi vello, nin aos 91 anos, porque tiña esa viveza moza, esa picardía natural, esa inocencia consciente, esa grandeza incontible. E hoxe teño que despedir ao irmán; irmán non por vínculo familiar, si por identidade humana, polo que me ten ensinado sen palabras; pola amizade, polo exemplo, polo amor á terra e ás xente… polos cincuenta e cinco anos de identidade amiga. Irmán compartido con centos, milleiros, de beneficiados polo seu ser e facer.

Vímonos por ultima vez o domingo pola mañá que, sen poder falar, estaba especialmente expresivo. Ángel, o sobriño que o acompañaba, díxome que pola mañá dixera misa por señas e entón, ao despedirme, díxenlle: “xa que misaches, agora que me vou de viaxe, ben me podes dar a bendición”. Bendeciume sorrindo baixo a mascariña que lle facilitaba a respiración.

Era un varón santo que cando se lle mencionaba calquera acción que tiña realizado no campo da cultura, do social, da música, dos “minus” que el transformou en “válidos”, tiña unha sóa resposta: É porque son cura, e a un cura nada humano lle pode ser alleo.

Entregounos a vida a todos, estivo ao dispor de todos. Ensinounos a camiñar pola vida, mirando ao futuro, transformando o presente. Quedamos orfos, pero non hai quen nos quite o vivido con el. Dise que quen sofre a perda dun membro sente, ás veces, a dor nese membro. A min, que non tiven irmáns físicos, dóeme ese irmán maior que sempre botarei en falta.

Outros artigos

“O forno de leña”. Luís Celeiro

Os daquela xeración que naceron antes dos anos sesenta do século pasado (moi lonxe e moicerca, ao mesmo tempo) lembran como se facía o pan de cada día nos fornos de leña. Decada día ou de cada mes. Lembran o pan prestado polo veciño e saben que se devolvía aococer,...

+

“La palabra” – Manuel Domínguez

Las palabras, las palabras pueden ser fuego que quema, agua que inunda, frio que congela o tibio como el primer amanecer. Al niño, le dices un cuento y se lo cree, le dices que el ratoncito Pérez vendrá al amanecer dejar unas golosinas en su primer diente caído, y lo...

+

“A vivenda” – José Luis Calo

A falta de acceso a unha vivenda digna, adecuada e accesible impide a loita contra a pobreza en Galicia. UCIN Galicia ve moi necesario accións e medidas políticas e institucionais, tanto a nivel nacional como autonómico e local que garantan o dereito a unha vivenda e...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Sindicatos contra la oposición”. José Castro López

“Sindicatos contra la oposición”. José Castro López

UGT y CC.OO estaban hibernados y despertaron el domingo con la convocatoria demanifestaciones contra la oposición, sobre todo contra el Partido Popular por votar NOal decreto “ómnibus”, y las mantuvieron después de que esta formación anunciase el SIa la subida de las...

“Polas nubes” – Xulio Xiz

“Polas nubes” – Xulio Xiz

Hai algo menos dun século, España espertou ao turismo de calidade promovendo a construción de Paradores en edificios históricos, ao nivel preciso para recibir visitantes de alto nivel adquisitivo. E cando o turismo funcionou á perfección, con estas instalacións...