“Hoxe toca!” – Antón Luaces

22 Decembro 2023

Chega ese tempo sempre especial que, á hora na que o lector repasa o que hoxe publica O Barbanza, xa terá deparado máis dunha sorpresa -oxalá fora para ben de todos- nas terras barbanzás: o sorteo da Lotaría Nacional. 

Serán, coma sempre, as voces marabillosas dos cativos da residencia de San Ildefonso, as que nos transporten a ese mundo de fantasía imparable que é matinar arredor do que se podería facer cun dos grandes premios no noso poder. 

É irremediable: todos queremos máis (como na vella canción) sexa por necesidade real ou por acadar cotas de poder económico que na actualidade non todo o mundo pode ter e ás que todos ambicionamos chegar algún día. Oxalá fora hoxe. 

Será o 7 o número final da cifra, será o 3, será par ou impar?, será unha cifra alta non baixa?.. E todos rematamos coa mesma expresión: outro ano será!. Todos os números “entran” no bombo, e para algúns “elixidos” haberá cava e convite, porque sempre hai beneficiados pola sorte que a outros soe presentarse esquiva. 

Dende primeiras horas da mañá os nenos de San Ildefonso estarán a extraer as bolas. Antes era a radio e agora é a “tele”, pero son todos os medios de comunicación os que están á espreita, perfectamente sinalado onde está cada administración de lotarías co obxectivo de saír “botando lume” para recoller canto antes as opinións dos administradores e, a ser posible, dos gañadores deses arelados premios en xogo desde antes, xa, do almorzo de moitos.

Os números de sempre, o sistema de sorteos de sempre, os cálculos de sempre… só trocaron as pesetas polos euros, actual moeda de cambio en España e outros países da zona euro comunitaria. Todo o demais segue igual: a avoa que bica e rebica o décimo que xoga,  a nai que non desapega da imaxe de San Pancracio esa participación de lotaría regalo do fillo que este mesmo ano atopou traballo após catro de busca, o pai que mercou no bar de Manolo un décimo que era o derradeiro que quedaba pendurado dun fío…. O mesmo de todos os anos, si, pero con anovados azos por mor de non perder as esperanzas que, segundo se di, é o último que se perde,

Pois nada, lector: que toque. E se non, seguir o fío e non deixar de xogar (se é que queremos que nos toque, amén). 

Outros artigos

“El Rey, Sánchez, Mazón y Valencia” – Manuel Domínguez

A la vista de los hechos pudiéramos pensar que poner en la misma comitiva, al rey junto a los presidentes pudiera ser un error. Sabiendo de antemano, que un pueblo que ha perdido más de 200 vidas, sin hogar, abandonado de la mano de dios, no serían recibidos en loor...

+

“Lecciones de una tragedia” – José Antonio Constenla

Me gustaría escribir sobre otro tema, pero me siento inclinado a ello por la enorme tristeza por la desolación provocada por la DANA, en Valencia, pero también en Albacete, Cádiz, Huelva, Sevilla, Castellón... Resulta difícil evitar pensar en lo que estamos viviendo....

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión