Cumprir anos permítenos aos vellos rescatar do fondo da memoria experiencias que non sempre gardan as computadoras, construídas como están para daren conta de asuntos que alguén introduciu na súa estrutura co obxectivo de respostar a algo concreto. E non é, non, intelixencia artificial como algúns intúen nas redes sociais para regodeo de propios e estranos en relación á concentración deste domingo en Madrid.
Se foron 65.000 os achegados á capital de España procedentes de distintss poboacións da península, ou 40.000 como afirma a delegación do Goberno en Madrid, para o caso non ten maior importancia. Importa, sí, saber que pretendía ser esa concentración na que o expresidente popular José María Aznar apelóu á Constitución para, en boa medida, expresar o seu rexeitamento a unha presunta aprobación polo PSOE dunha amnistía para os implicados no que algúns cualifican de “golpe de estado” levado a cabo pola Generalitat de Cataluña, co apoio de distintas forzas independentistas, en tempos de Mariano Rajoy como presidente do Goberno, na percura da súa independencia de España.
Consecuencia de todo isto foi a aplicación posterior aos feitos do artigo 155 da Constitución Española, polo que os considerados responsables deses actos foron condeados a prisión e posteriormente indultados.
Con estes antecedentes, o PP mobilizou aos seus militantes e a todos aqueles que non concordan coa posible formulación dunha amnistía para aqueles que xa foran indultados.
Na concentración de Madrid, o presidente nacional do PP, Alberto Núñez Feijoo (moitos concentrados exhibían pancartas coa lenda Feijo Fijo, suprimindo unha “o” ao seu primeiro apelido) referíuse a que “a historia no vai ser benévola con aqueles que agora creban o alicerce moral e político da nosa convivencia”, completando posteriormente o expresidente Aznar cunha frase rotunda: “Nós sabemos onde imos estar: onde sempre estivemos, na Constitución, coa unidade de España, co respecto á lei e ás institucións”.
Sempre, señor Aznar?.
Imos ver: o texto da Constitución de 1978 foi aprobado cos votos de UCD, PSOE e AP (hoxe PP). Máis só 8 dos deputados de AP votaron a favor xa que logo 5 votaron en contra e 3 abstivéronse. Polo tanto, voto a favor, pero con matices. Sí votaron a prol, sen embargo, no referéndum.
En relación coa pretendida amnistía, fontes do PSOE oficial (non Felipe González nen Alfonso Guerra) matizan asimesmo a tamén criticada condición de Junts para dar o seu apoio á investidura de Pedro Sánchez: non é tal, senon unha “consulta”. Do que se consulte e o valor de tal consulta só falan Junts e Carles Puigdemont, “fuxido da Xustiza”, como recalcan o PP e VOX.
A concentración en Madrid -con desprazamento de centos de autobuses supostamente alugados polo PP- repite a medida posta en práctica por tres galegos: Franco (xefe do Estado pola G. de Deus), Fraga (presidente nacional de AP e da Xunta de Galicia) en concentracións convocadas durante os seus mandados, e agora Feijoo.
Tres “efes” doutros tantos galegos coa mesma fin: concentrar aos seus seguidores para reafirmar algo emanado da organización. Nesta ocasión a só dous días da sesión de investidura de Núñez Feijoo como presidente do Goberno, unha cuestión que a priori non sería posible dados os escasos apoios acadados por Feijoo.
