“Se me queres escribir”. Antón Luaces

31 Maio 2022

  Un día, vai xa moito tempo, escoitei na casa dos meus pais unha especie de soliloquio que rematou cun canto moi baixiño que -sendo eu daquela un cativo que nada entendía- asumín era algo místico que nacía -e así foi- no máis fondo da alma de quen a interpretaba.

Tiveron que pasar algúns anos para que me decatara do que aquel canto de dor significaba: a Policía Nacional acababa de dar norte a tiros a un ciclista que tomaba parte nunha proba de exhibición na que se tentaba tributar homenaxe a un galego de Ferrol que retornaba á illa de Gran Canaria á que non volverá desde que saíra dela para comezar o que se chamou Alzamento Nacional.

   O ciclista morto era un afeccionado que, cando chegaba máis ou menos á altura do lugar que ocupaba o xeneral Franco -en Las Palmas acompañando a Eva Duarte de Perón, desprazada de Argentina á capital grancanaria cunha importante partida de gando que doaba a un famento pobo español- botou man a un pano que levaba nun peto traseiro, xesto que foi interpretado polas forzas policiais como un intento de empregar contra Franco unha suposta pistola. En realidade, aquel mozote botba man dun pano co que, ao parecer, pretendía saudar ao xa daquela xefe do Estado pola G. de Deus.

   Alí quedou, o pobre, rodeado de policías. E deseguido a explicación oficial: foi un intento de atentar contra o xeneral Franco e grazas á preparación policial para evitar este tipo de accións, evitouse unha “perda maior”.

   Foi aquí onde comecei a matinar sobre o significado daquela canción a media voz que miña nai, Benigna da Cruz de Campo de Monte, interpretaba na cociña mentres preparaba potaxe de berro.    

               “Si me quieres escribir, ya sabes mi paradero.

                En el frente de batalla, primera línea de fuego”…

                Si tú quieres comer bien, barato y de buena forma,

                En el frente de batalla, allí tienen una fonda.

                 En la entrada de la fonda

                  Hay un moro Mohamed,

                  Que te dice pasa pasa,

                   qué quieres para comer?.

                   El primer plato que te dan

                   Son granadas rompedoras;

                    El segundo de metralla,

                    Para recordar memorias”.

Tardéi ben tempo en saber o significado desta canción que foi tremendamente popular en España. E foi a partir do coñecemento de que era unhas das moitas que o franquismo prohibirá porque, por suposto, era unha das “adxudicacións” máis ou menos “gratuitas” que se facían ao “bando” dos “roxos”.

Curiosamente, miña nai aprendéuna de lla escoitar ao seu único irmán, que fixo a guerra -como todos os mozos galegos que en Galicia ficaban- no “bando” dos “fascistas”, onde perdeu un ollo polo estoupido dunha mina.

Tal día coma o de hoxe, meu tío Alfredo, relatárame esa vivencia tan especial (da que conservaba un ollo de cristal e unha paga mínima de sobrevivencia, así como un emprego ata a súa xubilación dependente do Ministerio de Obras Públicas ou a Deputación provincial). Tamén con el aprendín esa canción de guerra nunha España rompida que. Aínda que non quixera, como na canción, tiña que “recordar memorias”.

Outros artigos

“Cadaquén coa súa idea”. Luís Celeiro

Fóronse onte pola madrugada e arestora aínda non chegaron. Montaron nun avión para ir a “non seionde” e, despois, un tren de longo recorrido levaríaos a outro aeroporto,  para seguir o seuprograma de turismo ofertado por unha das máis importantes axencias de turismo...

+

“Good morning, Baltimore”. Antón Luaces

Este xoves foron recuperados outros dous cadáveres supostamente doutros tantos obreiros da maior infraestrutura marítima de Baltimore, considerada a de máis lonxitude de Estados Unidos, que foi derrubada o pasado martes polo portacontedores "Dalí", que bateu contra a...

+

El voto del BNG avala a Maduro”. José Castro López

El pasado día 17 el presidente venezolano, Nicolás Maduro, fue proclamado candidatodel chavismo para las elecciones de julio. Tres días después la Alta Comisionada de lasNaciones Unidas para los Derechos Humanos pedía un proceso electoral “transparente,inclusivo y...

+

“Meus irmáns” – Xulio Xiz

Fóronse meus dous irmáns: Mato, o maior, e Santi, o pequeno. O maior, morreume hai unhas semanas. O máis novo, o día do Pai. Se Xesús tivo vida longa e froitífera, Santi foise moi cedo despois de poñer unha pica en Bristol. Os tres somos tamén agora irmáns en terra:...

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Derechos o privilegios”. José Manuel Pena

“Derechos o privilegios”. José Manuel Pena

Tanto en Europa como en el resto de los países del planeta se está a vivir una lucha desigual en la organización política y social; mientras unos responsables políticos y gobernantes abogan por el mantenimiento de los privilegios, otros defienden los derechos...