O 31 deste mes de maio vai prestar declaración no Xulgado de Instrucción número 2 da Audiencia Nacional, o patrón do arrastreiro de Marín “Villa de Pitanxo”. O buque afundira o pasado 15 de febrero a 250 millas das costas de Terranova. O Tribunal admite como personadas a varias familias dos tripulantes finados no naufraxio do pesqueiro marinense.
Javier Padín, patrón do barco, será o único dos tres sobreviventes que declarará meste caso en calidade de investigado. Os outros dos sobreviventes, Eduardo Rial (sobriño do patrón) e Samuel Kweci, mariñeiro ghanés) tamén van declarar pero en calidade de testemuñas, a partir das 11 da mañá do mesmo día .
Ven ser este un paso máis nas dilixencias do caso malia qwue a Audienc9a Nacional aínda non se declarou competente na investigación do caso do afundimento do “Villa de Pitanxo”.
Mentres esto acontece coas familias de varios dos mariñeiros finados, tanto no Grupo Molares (casa armadora do buque) coimo a compañía aseguradora pedíselles máis documentación para clarexar as razón polas que as vítimas non se consideran responsables subsidiarias do naufraxio, polo que non foron personados.
Existe a crenza de que este terrible caso, con 21 mortos (un dos máis duros dos últimos 50 anos relacionados con Galicia) ten moitos puntos que deben ser abordados xudicial e policialmente. Porque queda aínda por determinar que foi o que motivou o afundimento do barco, por que só dous (o patrón e o seu sobriño) dos tripulantes rescatados tiñan posto o traxe de supervivencia, ao igual que deben determinarse as diferenzas de criterio existentes das decraracións do patrón e o seu sobriño e as do mariñeiro ghanés.
Aso parecer, amáis, existen contradicións no declarado polo patrón e o seu sobriño e o relatado polo citado mariñeiro africano, aparte doutras que inciden negativamente no dito polos dous primeiros citados en relación coas manobras realizadas para non perder a copada de peixe que o arrastreiro metía no parque de pesca no medio dun forte temporal cuxas consecuencias deberían conducir a suspender esas manobras e mesmo ter decidido cortar a cordaxe do aparello que os mandos do buque ordenaran meter a bordo. Tamén hai datos enfrontados entre o declarado por patrón e sobriño e os contrastados nos centros meteorolóxicos da zona que, asimesmo, deben ser clarexados.
O caso do “Villa de Pitanxo” ten aínda moito que aportar e está a servir agora mesmo, como materia de análise sobre o comportamiento dos armadores e os mandos dos buques diante dunha situación de emerxencia semellante á vivida no buque de Marín cando polo medio hai intereses económicos.