“Aptitude, altitude, actitude” – Manuel Domínguez


Temos unha barra de ferro, e vemos a súa fortaleza, non somos capaces de dobrala, é resistente, os máis comúns da plebe aí quedarían, pero o ferreiro sabe que someténdoa ao lume da fragua, pode moldeala, pode deixar de ser recta a convertela nunha ferradura de cabalo.

Unha pedra, grande, resistente, así nada máis pode vela un ignaro, pero o artista pode ver un lastro para ser rúa, ou pode ver A Piedade de Miguel Anxo, certo día preguntáronlle ao mencionado artista como alcanzou construír o David, el respondeu, vin a súa figura, tomei a pedra e retire todo o que sobraba.

Podemos ver un vaso de auga, para acougar nosa sede, ou auga para regar unha planta, pero un enxeñeiro poderá ver que unha central nuclear de 1.000 MW utiliza entre 15 e 20 hm3/ano. Desta cantidade devólvese ao medio ao redor do 95%.

Todo na vida é transformable.
Machado:

” Antes que te derribe, olmo del Duero,
con su hacha el leñador, y el carpintero
te convierta en melena de campana,
lanza de carro o yugo de carreta;
antes que rojo en el hogar, mañana,
ardas de alguna mísera caseta”

Coñezo moi intimamente, dúas campesiñas, que coa axuda de si mesmas, xa en idade de merecer, deixaron o campo pola escola, e exercen de mestras.

Ou ao engraxador dun vello barco en augas de Terranova, con estudo e sacrificio, chegou a ser profesor da EON.

Todos na vida ignoramos algo, pero o verdadeiro ignorante é aquel que se nega a aprender, aquel que ataca o saber, aquel que o descoñecemento é o seu camiño, mira o campo no ocaso e nada ve, dedícase a baballoar, sen esperar a chegada do orto, cando as flores do campo ábrense regalando o seu aroma e as súas belas cores, regalando a fraxilidade da súa beleza, pero o cego intelectual nada ve, tan só bota a súa lingua a pastar.

Un é dono do seu destino, pero hai elementos, que ceden o destino das súas vidas a mans duns gaioleiros, delegando así a súa responsabilidade.

Para logo pedir aos deuses favores que non se merecen, son almas mendicantes, que serán pasto, alimento de truhanes.

Pablo de Tarso

É obriga social de cada un axudar ao que cae, pero certo é que cada un debe percorrer o seu camiño.

2 TESALONICENSES 3:10
LBLA
“Porque aínda cando estabamos convosco ordenabámosvos isto: Se algún non quere traballar, que tampouco coma”.
Atribuída a Pablo de Tarso.
Xa chegará un goberno de minusválidos a incumprir a lei, mendigando o voto de incapaces, vagos e maleantes.
Ti vótasme eu mantéñoche.