Non dimitirá nin lle cesarán. Non se cansen. Tras a súa polémica entrevista ao diario inglés The Guardian, Alberto Garzón, ministro de Consumo, segue pensando que afirmar nun medio internacionalque unha parte da carne producida en España é de mala calidade non ofrece motivo para o escándalo. Ademais, reafirmouse en que tales declaracións fíxoas en calidade de Ministro e non a título persoal, como quixo matizar sen demasiado éxito a ministra de Educación, Pilar Alegría.
Nisto ten razón, porque o cargo é o cargo, non se pode elixir cando se ostenta e cando non. As declaracións dun ministro, os seus actos, ou mesmo o que fai nos seus intres libres teñen alcance público. Esas son as regras do
xogo. A política ten as súas cousas boas, e outras non tanto, pero se entras é o que hai. Como na vida, desde un goberno, hai cousas que podes pensar, pero non debes dicir, por puro sentido de responsabilidade.
Ademais, o diario británico non recolle nas súas páxinas as declaracións dun cidadán anónimo, activista, metepatas e con gusto por batuxar no lodo da idiotez, senón as dun Ministro do Goberno de España.
Non se se Garzón é un canalla por poñer en dúbida á industria cárnica española, ou un inxenuo por permitir que un xornalista saque un titular tan nocivo para os nosos intereses. Nada mellor que un ministro español poñendo
a caldo a sectores exportadores do seu país nun diario estranxeiro, nin sequera planeándoo salgue mellor!
O seu constante exercicio de agudeza imaxinativa convertéronlle nunha ameaza para a economía e a Marca España. Non lembro un ministro máis torpe e tóxico que cada cousa que organiza é un fracaso. O dos xoguetes foi un desastre, o do consumo de carne foi un desastre, as súas receitas saudables foron un desastre, todo o que fai é un desastre. E o é, porque son ocorrencias ridículas que non espertan o máis mínimo interese.
En calquera caso e en honra á verdade habería que ser comprensivos porque non debe ser fácil encher unha xornada laboral cando che deron menos da metade dun cuarto de ministerio. E porque o verdadeiro responsable deste ataque vergoñoso, falsario e prexudicial, é o presidente que o nomeou, a propósito de que non era a persoa idónea, nin coa solvencia esixida e que agora o mantén no cargo a pesar das súas mostras de mediocridade e superficialidade. Todo sexa por salvar o pacto con Podemos e non poñer en perigo a poltrona. Parece que se algo caracteriza á España de Sánchez é a impunidade da necedad.
Ademais, señor Garzón, que lle fixeron a vostede as vacas españolas e a súa carne? Son simpáticas, apracibles, fermosas, con nome propio e ata teñen unha canción, “A Vaca Leiteira”, obra de Fernando García Trasfogueiro, traducido a multitude de linguas, mesmo ao latín, Lacticiariam habeo vaccam, non tantum vaccam.