Aos que formamos parte da “xeración do narcotráfico” cáusanos un certo estupor que se utilicen como armas arroxadizas as vítimas inocentes da secuela social que supuxo o narcotráfico, ao longo de varias décadas, en ambas as marxes da ría de Arousa. A soberbia, o orgullo, a chulería e a corrupción eran uns vicios demasiado habituais, utilizados polos capos da droga, que narcotizaron á maioría da poboación arousá, chegando a rirlles as súas grazas e renderlles pleitesía, sen distinción de credo político, categoría profesional, xerárquica ou de calquera outro tipo. Todos (polo menos unha gran maioría) fomos responsables de que os cemiterios acollesen a demasiados inocentes.
A nosa clase política, en xeral, tería que ser un pouco máis nobre e menos hipócrita recoñecendo que, durante moitos anos, todos convivimos con demasiados narcotraficantes e algúns consentimos, por acción ou omisión, que seguisen facendo o seu agosto á conta da vida de decenas de persoas inocentes. Eran os maiores “mecenas” para algunhas entidades sociais, culturais, deportivas, mesmo para concellos, para a parroquia ou axudando particularmente a algunha familia en momentos de dificultades, para facer fronte a pequenos pufos, ou mesmo afrontaban os gastos de enterro para poder enterrar dignamente a algún familiar ou veciño.
A culpa non foi nin é dos drogodependentes, estes son vítimas do sistema e da situación, foi e é dos narcotraficantes e da falta de vontade de moitos dos nosos gobernantes. A pesar de todo e desgraciadamente os narcotraficantes e os seus colaboradores necesarios seguen facendo o seu agosto.