Meniño, non te preocupes, se tal recólleche a avoa, e se chego tarde ceas e dormes con ela.
Hey, hey, amodiño meniña, preguntaches á avoa se ela está dispoñible, porque unha cousa é coidar ao neno de forma puntual, e outra tomalo como habitual.
Sabes se esta tarde vou ao cinema coas amigas ou se saio a cear con Antonio?
Unha cousa é unha axuda puntual e outra é tomar por rutina que os avós se encarguen de pasar a tarde cos netos por imperativo, que non entendo.
Se eu sacrifico a miña tarde, plural, as miñas tardes coidando ao neto, ou netos, ti queridiña estás a aforrar os cartos que terías que pagarlle a unha moza que che coide da prole.
E o mais normal seria que polo menos unha parte dese diñeiro que aforras tiveses as grazas de compensar á avoa, á que lle roubas unha tarde de pracer con quen ela quixese gozar.
Porque teña 70, ou 60 anos, xa non teño ollos na cara para mirar, seica a miña pel xa esta saciada e non ten fame, seica este corpo e esta alma salerosa xa non ten dereito ao goce.
Coidei dos meus fillos, pasei noites de insomnios, sufrín, chorei, tido medo, eran os meus fillos. a miña responsabilidade, como se di dos netos, os pais para educalos, os avós para mal crialos.
Os avós están para gozar e tamén para axudar, pero unha cousa é axudar puntualmente e outra trasladar a carga aos avós.
Porque se cre a xente nova, que quen peitea canas, aínda que estean ocultas no L’Oreal, non ten vida sentimental.
Que é iso de xubilar aos avós dos praceres da vida.
Hey, hey, amodo meniña, preguntaches á avoa ?
FOTO -Sharon Stone 64-Meryl Streep avoa 72