“Agradecer e compartir”. Sara Franco Patiño

Sara Franco Patiño é Educadora Social Cáritas Parroquial de Riveira:

Do tempo que levo exercendo a miña profesión en Cáritas podería destacar moitas iniciativas e intervencións que realizamos acotío. Podería entrar nunha serie de reflexións profesionais e técnicas, as cales seguro que resultan moi interesantes, pero das que me apetece profundizar noutra ocasión. Hoxe, polos tempos e datas nas que vivimos, gustaríame resaltar certos momentos do día a día, esas duas ou tres palabras que decimos inconscientemente, ou os actos que realizamos desinteresadamente e que realmente non somos conscientes do impacto que pode ter na outra persoa.
Na miña rutina diaria, relacionome con diferentes perfís e problemáticas: persoas que precisan ser escoitadas, con diferentes demandas, con diferentes vidas. Persoas que acuden á nosa entidade a expoñer dúbidas, ou a facer donativos. Económicos, ou en especias. E como na miña casa me ensinaron que hai que agradecer ó que nos provén, e porque dende ben pequenos nos ensinan que é de ben nacidos ser agradecidos, sempre procuro contestar cun “grazas” dende o corazón. E polo xeral, a resposta sempre é “non, grazas a vos, pola labor que facedes”.
Polo que hoxe quero aproveitar para agradecervos cunhas poucas palabras a todas as persoas que aportades o voso gran de area á nosa labor, da forma que sea. Para axudar a quen o precisa fan falta que se xunten diferentes variables. Querer axudar tamén é unha forma de colaborar, valga a redundancia, porque para facer esto temos que contar con outra parte ainda máis importante: ter intención desinteresadamente.
Ter intención de axudar ó próximo, de abrirlle portas, de ofrecerlle oportunidades que non perpetúen a súa situación. Pese a que cubrir as nosas necesidades de alimentación e abrigo é imprescindible e primordial, a maior parte das veces que unha persoa manifesta as súas necesidades estas requiren de algo máis valioso que escasea na realidade que vivimos: o tempo. O tempo de calidade, de escoita, de acompañamento, de entendemento, de desafogo, de compartir. Tempo no que as prioridades se poñen en orden, no que cedemos e regalamos algo que non se nos pode devolver. Pero tamén tempo no que crecemos, maduramos, cambiamos, e experimentamos. E por todo isto, aproveito para agradecer a todas as persoas que conforman o noso voluntariado, ás que dedican horas e horas ó longo do ano, ás que nos ofrecen as súas mans en momentos puntuais, ás que facilitades que as novas propostas salan adiante, por sempre estar dispostos a ofrecer o máis valioso que temos ás persoas que máis o precisan.
Grazas, grazas e grazas.