
Sara Franco Patiño é Educadora Social CÔritas Parroquial de Riveira:
Do tempo que levo exercendo a miƱa profesión en CĆ”ritas poderĆa destacar moitas iniciativas e intervencións que realizamos acotĆo. PoderĆa entrar nunha serie de reflexións profesionais e tĆ©cnicas, as cales seguro que resultan moi interesantes, pero das que me apetece profundizar noutra ocasión. Hoxe, polos tempos e datas nas que vivimos, gustarĆame resaltar certos momentos do dĆa a dĆa, esas duas ou tres palabras que decimos inconscientemente, ou os actos que realizamos desinteresadamente e que realmente non somos conscientes do impacto que pode ter na outra persoa.
Na miƱa rutina diaria, relacionome con diferentes perfĆs e problemĆ”ticas: persoas que precisan ser escoitadas, con diferentes demandas, con diferentes vidas. Persoas que acuden Ć” nosa entidade a expoƱer dĆŗbidas, ou a facer donativos. Económicos, ou en especias. E como na miƱa casa me ensinaron que hai que agradecer ó que nos provĆ©n, e porque dende ben pequenos nos ensinan que Ć© de ben nacidos ser agradecidos, sempre procuro contestar cun āgrazasā dende o corazón. E polo xeral, a resposta sempre Ć© ānon, grazas a vos, pola labor que facedesā.
Polo que hoxe quero aproveitar para agradecervos cunhas poucas palabras a todas as persoas que aportades o voso gran de area Ô nosa labor, da forma que sea. Para axudar a quen o precisa fan falta que se xunten diferentes variables. Querer axudar tamén é unha forma de colaborar, valga a redundancia, porque para facer esto temos que contar con outra parte ainda mÔis importante: ter intención desinteresadamente.
Ter intención de axudar ó próximo, de abrirlle portas, de ofrecerlle oportunidades que non perpetúen a súa situación. Pese a que cubrir as nosas necesidades de alimentación e abrigo é imprescindible e primordial, a maior parte das veces que unha persoa manifesta as súas necesidades estas requiren de algo mÔis valioso que escasea na realidade que vivimos: o tempo. O tempo de calidade, de escoita, de acompañamento, de entendemento, de desafogo, de compartir. Tempo no que as prioridades se poñen en orden, no que cedemos e regalamos algo que non se nos pode devolver. Pero tamén tempo no que crecemos, maduramos, cambiamos, e experimentamos. E por todo isto, aproveito para agradecer a todas as persoas que conforman o noso voluntariado, Ôs que dedican horas e horas ó longo do ano, Ôs que nos ofrecen as súas mans en momentos puntuais, Ôs que facilitades que as novas propostas salan adiante, por sempre estar dispostos a ofrecer o mÔis valioso que temos Ôs persoas que mÔis o precisan.
Grazas, grazas e grazas.