“Agradecer e compartir”. Sara Franco Patiño

02 Xaneiro 2022

Sara Franco Patiño é Educadora Social Cáritas Parroquial de Riveira:

Do tempo que levo exercendo a miña profesión en Cáritas podería destacar moitas iniciativas e intervencións que realizamos acotío. Podería entrar nunha serie de reflexións profesionais e técnicas, as cales seguro que resultan moi interesantes, pero das que me apetece profundizar noutra ocasión. Hoxe, polos tempos e datas nas que vivimos, gustaríame resaltar certos momentos do día a día, esas duas ou tres palabras que decimos inconscientemente, ou os actos que realizamos desinteresadamente e que realmente non somos conscientes do impacto que pode ter na outra persoa.
Na miña rutina diaria, relacionome con diferentes perfís e problemáticas: persoas que precisan ser escoitadas, con diferentes demandas, con diferentes vidas. Persoas que acuden á nosa entidade a expoñer dúbidas, ou a facer donativos. Económicos, ou en especias. E como na miña casa me ensinaron que hai que agradecer ó que nos provén, e porque dende ben pequenos nos ensinan que é de ben nacidos ser agradecidos, sempre procuro contestar cun “grazas” dende o corazón. E polo xeral, a resposta sempre é “non, grazas a vos, pola labor que facedes”.
Polo que hoxe quero aproveitar para agradecervos cunhas poucas palabras a todas as persoas que aportades o voso gran de area á nosa labor, da forma que sea. Para axudar a quen o precisa fan falta que se xunten diferentes variables. Querer axudar tamén é unha forma de colaborar, valga a redundancia, porque para facer esto temos que contar con outra parte ainda máis importante: ter intención desinteresadamente.
Ter intención de axudar ó próximo, de abrirlle portas, de ofrecerlle oportunidades que non perpetúen a súa situación. Pese a que cubrir as nosas necesidades de alimentación e abrigo é imprescindible e primordial, a maior parte das veces que unha persoa manifesta as súas necesidades estas requiren de algo máis valioso que escasea na realidade que vivimos: o tempo. O tempo de calidade, de escoita, de acompañamento, de entendemento, de desafogo, de compartir. Tempo no que as prioridades se poñen en orden, no que cedemos e regalamos algo que non se nos pode devolver. Pero tamén tempo no que crecemos, maduramos, cambiamos, e experimentamos. E por todo isto, aproveito para agradecer a todas as persoas que conforman o noso voluntariado, ás que dedican horas e horas ó longo do ano, ás que nos ofrecen as súas mans en momentos puntuais, ás que facilitades que as novas propostas salan adiante, por sempre estar dispostos a ofrecer o máis valioso que temos ás persoas que máis o precisan.
Grazas, grazas e grazas.

Outros artigos

“A la mujer se la ama, o se le teme” – Manuel Domínguez

A la mujer se la ama, o se le teme. En sociedades primitivas mucho más, en Occidente, la cosa va cambiando. En el mundo de los talibanes, las niñas no tienen opción al estudio, ¿razones? Han observado que allí, donde la mujer puede crear, gestionar, allí donde la...

+

“O océano non ten fronteiras” – Antón Luaces

Cando en novembro pasado se clausurou en Vigo a segunda edición do Foro Galicia de Sostibilidade Global de Produtos do Mar,  remarcouse esta carencia de fronteiras para salientar o empeño en lograr unha economía oceánica sostíbel como basamento da apicación das...

+

“O bispo demérito” – Xulio Xiz

O bispo demérito (sic) de Alcalá de Henares, vén de relacionar a "discapacidade psíquica, intelectual ou física" (considérome afectado directo) cunha "herdanza do pecado" e a estas alturas aínda ninguén lle retirou o carné de conducir fieis, mitigar males ou redimir...

+

“En terreno de nadie”. Javier García Sánchez

Llevo tiempo analizando los numerosos problemasque tienen los emigrantes que ahora, creo, se van aincrementar con la reforma del Reglamento deExtranjería que entró en vigor el pasado martes. Paramí el nuevo texto, la nueva normativa, tiene muchascuestiones negativas....

+

Publicidade

Revista en papel

Opinión

“Siempre la misma música estéril” – Manuel Domínguez

“Siempre la misma música estéril” – Manuel Domínguez

Siempre la misma música estéril Uno solo no puede hacer nada, y así hoy, mañana y pasado y ayer también. La hermana Francés Cabrini, no estaba allí para escuchar esas palabras huecas, vacías, pero llenas de fracaso. Ella desembarco en NY en la isla Ellis, antiguamente...

“No Día das Letras Galegas” – Xulio Xiz

“No Día das Letras Galegas” – Xulio Xiz

Este Día das Letras Galegas gocei dunha conversa brevísima, cun galego falante ao que lle deixei nota no parabrisas pedindo que me chamase, para facerme cargo dun rascón que vise no seu coche. Chamoume pola tarde, falamos non máis de medio minuto, pola súa parte nun...

O Barbanza
Resumo de privacidade

Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerche a mellor experiencia de usuario posible. A información das cookies almacénase no teu navegador e realiza funcións tales como recoñecerche cando volves á nosa web ou axudar ao noso equipo para comprender que seccións da web atopas máis interesantes e útiles.