
A quen beneficia a falta de unión e solidariedade no sector pesqueiro? Desde logo ao propio sector non, en cambio si que poida que sexa á administración e xestores públicos, aos intermediarios, ás grandes compañías armadoras e navieras, entre outras entidades. En Galicia, a pesca de baixura sempre estivo inmersa nunha loita constante pola defensa dos dereitos adquiridos e tradicionais de cada sector extractivo.
Loxicamente os tempos cambian, e o número de embarcacións aumentan, son máis modernas e cada vez, en tempos de crises moito máis grandes, é maior o número de persoas que buscan unha saída profesional na pesca ou o marisqueo. Aquí as diferentes administracións, en principio as encargadas de velar polo ben xeral e o interese público, vense na obrigación e a necesidade de regular o sector, en moitas ocasións alleas á realidade social, económica e ao propio ecosistema mariño, pero sempre coa razón da obriga legal de ter que desenvolver as súas competencias e por tanto cumprir coas súas obrigacións. Claro que sería mellor, sempre, por consenso pero, en ocasións, non é posible e ao final aplícanse as normas, xustas e inxustas, ante a propia desunión e desacordo do sector.
Os tres grandes sectores pesqueiros de Galicia, como son o arrastreiro, o palangreiro e o marisqueiro en escasas ocasións deciden unirse para artellar unha fronte común ante as numerosas normativas e disposicións legais inxustas e abusivas, a non ser que lles prexudique directamente, e así mal imos, nunha das rexións con maior tradición pesqueira da Unión Europea e coas peores perspectivas de futuro.