O rato tras o gato. É o mundo ao revés. Pero non teñen en conta o dito de Ernesto Guevara: “Poderán cortar todas as flores, pero nunca rematarán coa primavera”. Traduzo: poderán instalar muíños de vento no mar, e os peixes non virán ás lonxas. Comeremos pedras.
Si, o Goberno aprobou a folla de ruta para dar pulo á eólica mariña, destinando 200 millóns a I+D para xerar ata 3 GW no ano 2030 e 40.000 empregos. Non din cantos mariñeiros van perder os seus postos de traballo por esa eólica que non se rexeita, pero si á instalacións dos seus xeradores nas zonas de pesca máis importantes de Galicia.
O Consello de Ministros aprobou o pasado 14 de decembro esa folla de ruta que tenta levar a España ao liderado industrial no desenvolvemento de solucións de enerxía eólica mariña en plataformas flotantes.
O Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico define o texto como unha estratexia con 20 liñas de actuación para acadar entre 1 e 3 xigawatios de potencia de eólica mariña flotante en 2030. É o 40% do obxectivo que a UE marcou para o remate da década. No proxecto de España prevese a produción de ata 60 megawatios doutras enerxías do mar en fase precomercial, como as das ondas ou as mareas.
España é líder no desenvolvemento da investigación deste tipo de tecnoloxía, sendo españolas 27 das patentes que existen da mesma. As arelas do Goberno con esta folla de ruta é que todo ese desenvolvemento tecnolóxico se traduza en avance industrial para a xeración de enerxía limpa e na creación de 40.000 novos empregos cualificados ao longo da implementación da devandita folla de ruta.
Situar a España no centro de referencia europeo para deseño, escalado e demostración destas novas tecnoloxías, reforzando as plataformas de ensaio e ofrecendo o mellor entorno e o máis rápido para aprobar novos prototipos é un primeiro paso. Para facelo así destinará o Goberno 200 millóns de euros procedentes do Plan de Recuperacuión, Ttransformación e Resilliencia para financiar ata 2023 proxectos en fase de probas e I+D. Ao mesmo tempo avaliaranse as necesidades da infraestrutura portuaria, onde se deben investir de 500 a 1.000 nillóns para cubrir as novas necesidades loxísticas.
Un segundo paso abordará as capacidades industriais para o desenvolvemento dos proxectos, incidindo nas sinerxías con sectores xa avanzados como o naval, o siderúrxico ou a experiencia na enerxía eólica terrestre. O piar central das enerxías renovables no mar serás a sustentabilidade baseadas nun despregamento ordenado en base aos Plans de Ordenación do Espazo Marítimo, actualmente en información pública, que aproveitará o despregue destas tecnoloxías para incorporar sistemas de monitoraxe do medio mariño, facilitando a súa conservación e mellorando o coñecemento das interaccións e afeccións das distintas actividades.
Toda unha planificación específica que, sen embargo, nin sequera fai mención ao grao de afectación que a mesma ten para o sector marítimo-pesqueiro que, ao que se pode observar. Non ten valor algún non para se opoñer ao proxecto eólico mariño, senón para conciliar os intereses de todas as partes.
E a pesca é a primavera que non debe desaparecer polo feito de que se corten as flores.